ΕΙΣΠΝΕΟΜΕΝΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ : ΑΕΡΟΘΑΛΑΜΟΣ vs ΝΕΦΕΛΟΠΟΙΗΤΗΣ

Τα παιδιά που χρειάζονται εισπνεόμενα φάρμακα δεν είναι καθόλου λίγα. Εαν συνυπολογίσει κανείς την κατάχρηση που γίνεται και σε παιδιά που δεν τα χρειάζονται, μιλούμε στην πραγματικότητα για έναν πολύ μεγάλο πληθυσμό στον οποίο απευθύνονται.

Τα εισπνεόμενα μπορεί να χορηγηθούν στα παιδιά με τους εξής τρόπους :

1. Συσκευή σταθερών δόσεων υπό πίεση (pMDI - pressurized metered dose inhaler). Tα γνωστά σε όλους μας κάνιστρα των σπρέι, τα οποία μπορούν να χορηγηθούν είτε απευθείας (σε μεγαλύτερα παιδιά) είτε μέσω αεροθαλάμου.

2. Συσκευές ξηράς σκόνης (DPI) . Συνήθως αφορούν φάρμακα που χρησιμοποιούνται για προφύλαξη. Η δύναμη για την ενεργοποίησή τους προκύπτει από την εισπνευστική μας προσπάθεια (το παιδί πρέπει να ρουφήξει δυνατά). Γνωστότερες συσκευές : Diskus, Turbuhaler , και εσχάτως Ellipta.

ΣΥΣΚΕΥΗ DISKUS

3. Διαλύματα εισπνεομένων. Πρακτικά είναι περιέκτες/αμπούλες που τις σπάς και αδειάζεις το περιεχόμενο στον νεφελοποιητή.

ΣΥΣΚΕΥΗ ΝΕΟΥ ΤΥΠΟΥ ELLIPTA (ΦΩΤΟ ΑΠΟ ΤΟ ΙΑΤΡΕΙΟ)

Ο ΑΕΡΟΘΑΛΑΜΟΣ : Το σπρέι προσαρμόζεται στο ένα άκρο του. Το άλλο άκρο μπορεί : α) να καταλήγει σε προσωπίδα (μασκούλα) ή β) να καταλήγει σε επιστόμιο.

Γιατί τον χρειαζόμαστε : Βοηθά στα προβλήματα συγχρονισμού που θα είχαμε να αντιμετωπίσουμε κυρίως σε παιδάκια μικρότερης ηλικίας. Εξασφαλίζει ακόμη έναν κλειστό χώρο μέσα στον οποίο εκνεφώνεται και αιωρείται το φάρμακο, χωρίς απώλειες.

 Τα συνηθισμένα προβλήματα : 

- Λανθασμένη επιλογή μεγέθους
- Κακή εφαρμογή της μασκούλας και απώλειες
- Κακή τεχνική ψεκασμών (μη ανακίνηση του σπρέι - καθυστέρηση - συνεχείς ψεκασμοί)
- Κακή συνεργασία του παιδιού (κάθεται στην μάσκα χωρίς να αναπνέει - πολύ ρηχές αναπνοές - κλάμμα και απώθηση της μάσκας - αποτραβιέται από αυτή)

Ο ΝΕΦΕΛΟΠΟΙΗΤΗΣ : Μετατρέπει φάρμακο υγρής μορφής σε μικροσταγονίδια τα οποία εισπνέονται. Για να το επιτύχει αυτό χρησιμοποιεί υψηλές ροές αέρα ή/και οξυγόνο. Το άκρο του μπορεί να καταλήγει σε μάσκα ή σε ειδικό επιστόμιο.

Πού τον χρειαζόμαστε ; Για την ακρίβεια πού πλεονεκτεί :

- Δυνατότητα συγχορήγησης φαρμάκων
- Δυνατότητα για ακριβής προσαρμογή των δόσεων (συνήθως δεν απαιτείται αυτού του βαθμού η ακρίβεια)
- Παιδιά με σύνδρομα-νευρομυικά-μεταβολικά νοσήματα. Δυνατότητα καλής χρήσης ανεξαρτήτως επιπέδου συνείδησης - συνεργασίας -αναπνευστικής λειτουργίας (όπως κι αν αναπνέει το παιδί - το πιο βασικό πλεονέκτημα του νεφελοποιητή)
- Δυνατότητα πολύ γρήγορης βελτίωσης σε περίπτωση συγχορήγησης υγροποιημένου οξυγόνου μέσω επιτοίχιας παροχής. Αυτό αφορά μόνο σε επίπεδο νοσοκομείου και όχι τους οικιακούς (απλούς) αεροκίνητους νεφελοποιητές.
 - Παιδιά με χρόνιες πνευμονοπάθειες (κυστική ίνωση - βρογχεκτασίες - δυσκινησίες κροσσών κ.α). Τα παιδιά αυτά αποικίζονται με μικροοργανισμούς και έχουν ανάγκη από εισπνεόμενα αντιβιοτικά και βλεννολυτικά τα οποία χορηγούνται μόνο μέσω νεφελοποιητή.

Τα προβλήματα του νεφελοποιητή :

- Χρειάζεται ρεύμα, άρα χάνει σε φορητότητα.
- Ο παιδικός αεροθάλαμος, ασχέτως μάρκας, έχει συγκεκριμένες σχετικά προδιαγραφές. Οι τύποι και οι προδιαγραφές των διαφόρων νεφελοποιητών, όμως, ποικίλλουν δραματικά. Η επιλογή δεν είναι πάντα εύκολη.
- Η αγορά ενός σωστού νεφελοποιητή έχει κόστος.
- Η συντήρηση και η καθαριότητά του απαιτεί μεγάλη επιμέλεια.
- Η επιλογή ακατάλληλης μάσκας μπορεί να οδηγήσει είτε σε διαφυγές, είτε σε αυξημένη εναπόθεση ουσίας στο πρόσωπο και τα μάτια.

ΤΑ ΑΠΑΝΤΑ ! (ΦΩΤΟ ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ Γ' ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗ Α.Π.Θ)

ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ :

1. Οι γονείς πολλές φορές "παραπλανώνται" από την απόδοση του νοσοκομειακού νεφελοποιητή και για τον λόγο αυτό τον επιζητούν. Το αποτέλεσμα στο σπίτι είναι πάντοτε κατώτερο των προσδοκιών. Η επιτοίχια παροχή οξυγόνου στο νοσοκομείο, μπορεί να είναι περισσότερο ευεργετική και από τα ίδια τα φάρμακα. Στο σπίτι μας αυτό δεν μπορούμε να το έχουμε.

2. Τα μεγαλύτερα παιδιά αισθάνονται άβολα με τον αεροθάλαμο. Σε περίπτωση που χρειάζονται χημειοπροφύλαξη, θα πρέπει γρήγορα να αλλάξουμε σε συσκευές ξηράς σκόνης.

3. Στην αντιμετώπιση του άσθματος, ο νεφελοποιητής δεν πλεονεκτεί σχεδόν πουθενά έναντι του αεροθαλάμου.

Στο τέλος της ημέρας, ότι και αν επιλέξετε με τον γιατρό σας για το δικό σας παιδί, σας διαβεβαιώνουμε για το εξής :

Η σωστή τεχνική σε κάθε μέθοδο και η πιστή συμμόρφωση στο σχήμα που έχει εξατομικεύσει επάνω στο δικό σας παιδί ο παιδίατρος ή ο παιδοπνευμονολόγος σας, είναι πολύ σημαντικότερη για την έκβαση του παιδιού από οτιδήποτε άλλο.

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΔΕΙΞΗ ΤΗΣ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΘΗΚΕ ΟΤΙ Η ΜΗΤΕΡΑ ΔΕΝ ΑΦΑΙΡΟΥΣΕ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΡΕΙ ΤΟ ΚΑΠΑΚΙ. ΤΟ ΠΑΙΔΙ, ΒΕΒΑΙΑ, ΔΕΝ ΒΕΛΤΙΩΝΟΤΑΝ.... (ΦΩΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΚΑΘ. Ι.Ν ΤΣΑΝΑΚΑ)

ΠΟΙΟΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΟΝ ΠΑΙΔΙΚΟ ΒΗΧΑ ;

Η θλιβερή πρωτιά...

Τα παιδιά του Βόλου βήχουν πολύ. Φαίνεται από το γεγονός ότι ο μικρός Βολιώτης είναι πρώτος πανελληνίως σε κατανάλωση εισπνεομένων φαρμάκων. Αυτό μπορεί να σημαίνει δύο πράγματα:  Είτε ότι έχουμε όντως σοβαρό πρόβλημα με το αναπνευστικό στην περιοχή μας, είτε ότι δίνουμε πολλά φάρμακα ! Στην πραγματικότητα συμβαίνει λίγο και από τα δύο...

Βουνό και θάλασσα, πλήθος αεροαλλεργιογόνων , αιωρούμενα σωματίδια. Στο σύνολο τους συνθέτουν ένα επιβαρυντικό προφίλ παραγόντων για το παιδί του Βόλου. Ο βήχας από την άλλη, ως σύμπτωμα, γεννά στους γονείς δυσφορία, γιατί όντως είναι ένα θορυβώδες και ενοχλητικό σύμπτωμα, και από την άλλη προκαλεί ανασφάλεια διότι συχνά υποτροπιάζει ή/και παρατείνεται αρκετά. Το αποτέλεσμα ; Κάθε χειμώνα πλήθος μικρών παιδιών βήχουν επίμονα και περιφέρονται στα ιατρεία μας κρατώντας τσάντες με φάρμακα στην προσπάθεια τους να βελτιωθούν. Τελικώς, είναι πότε χειρότερα και πότε καλύτερα, για να υποτροπιάσουν με την πρώτη ευκαιρία και...φτου και απ’την αρχή!

Μην ρωτάς τι μπορείς εσύ να κάνεις για τον βήχα σου...ρώτα τι μπορεί ο βήχας σου να κάνει για σένα !

Οι γονείς δεν ανέχονται τον βήχα του παιδιού τους. Απαιτούν από τον παιδίατρο «εδώ και τώρα» να τους δώσει κάτι για να τον σταματήσει. Αυτό, ορισμένες φορές είναι ΛΑΘΟΣ. Ή τουλάχιστον, υπάρχουν φορές που ο βήχας είναι με το πλευρό μας... Περίεργο έτσι ; Κι όμως. Το παιδί μας πρέπει να βήχει. Με αυτόν τον τρόπο αποβάλλει εκκρίσεις και σωματίδια από τους αεραγωγούς του. Είναι ένα αντανακλαστικό που δρα ως γραμμή άμυνας και ως τέτοιο, δεν είναι πάντοτε συνετό να το καταστείλλουμε.  

Το πρώτο μήνυμα.

Η συντριπτική πλειονότητα επεισοδίων βήχα στα παιδιά αυτήν την εποχή, οφείλεται είτε σε ιώσεις από αναπνευστικούς ιούς, είτε σε μεταλοιμώδη βήχα που ακολουθεί ή παραμένει μετά την διαδρομή αυτών των ιώσεων. Αυτός ο βήχας σχεδόν ποτέ δεν εγκυμονεί κινδύνους. Ποτέ δεν χρειάζεται αντιβίωση και σχεδόν ποτέ εισπνεόμενα φάρμακα. Ο βήχας αυτός μπορεί να διαρκέσει εως και 4 εβδομάδες μετά το πέρας της ίωσεως, βαίνει σταδιακά ελλατούμενος (εκτός εαν το παιδί μας κολλήσει κάποιο άλλο παθογόνο) και δεν επηρεάζει ιδιαίτερα το παιδί στις καθημερινές του δραστηριότητες. Απέναντι σε αυτόν τον βήχα, δεν χρειάζεται να είμαστε επιθετικοί ! Υπάρχουν θεραπευτικές επιλογές, οι οποίες δεν φιλοδοξούν να «στραγγαλίσουν» τον βήχα, αλλά τον βοηθούν να γίνει ηπιότερος και καλύτερα ανεκτός από τον μικρό ασθενή.

«Το σκυλάκι στο παιδικό δωματίο.»

Ο τραχύς, υλακώδης βήχας δίκην σκυλιού που γαβγίζει απαντάται σε καταστάσεις που εμπλέκουν τον λάρυγγα και την τραχεία. Συχνά, ο βήχας αυτός συνοδεύεται από βραχνάδα, απότοκη του οιδήματος στην περιοχή των φωνητικών χορδών. Η μάνα που έχει ακούσει αυτόν  τον, «ολίγον απόκοσμο» για μωρό, βήχα δεν τον ξεχνά. Είναι πολύ εύκολα αναγνωρίσιμος και 9 στις 10 φορές αντιστοιχεί σε λαρυγγίτιδα, ιδίως κατά τους χειμερινούς μήνες. Κορτικοστεροειδή από του στόματος, έκθεση στον ψυχρό νυχτερινό αέρα και κατά περίπτωση μετάβαση στο νοσοκομείο, με τον φόβο της απόφραξης του αεραγωγού να πλανάται. Η άμεση επικοινωνία με τον παιδίατρο μας είναι επιβεβλημένη, ώστε να μας κατευθύνει στο επεισόδιο.

 Κοντός, ξηρός και ύπουλος...

Ο βήχας της πνευμονίας είναι ένας αστάθμητος παράγων για τον παιδίατρο. Δεν είναι τόσο εντυπωσιακός και θορυβώδης για να αναστατώσει επαρκώς τους γονείς. Σαν να μην έφτανε αυτό, σε περιπτώσεις πνευμονίας μπορεί να εμφανιστεί αρκετά όψιμα και να διαλάθει της προσοχής ακόμη και του παιδιάτρου. Είναι ένας συνήθως χαμηλής έντασης, κοφτός βήχας που κατά την έναρξη του μπορεί να δώσει την εντύπωση ότι το παιδί «σαν να καθαρίζει τον λαιμό του». Ο εξασκημένος παιδίατρος μπορεί κατά τον τρόπο αυτό να «πιάσει» μια πνευμονία ακόμη και από το τηλέφωνο. Η μάνα μπορεί να μιλά και στο βάθος να ακούγεται το παιδί με τον χαρακτηριστικό κοντόβηχα. Η συγκεκριμένη χροιά του βήχα θα έπρεπε να φέρει τους γονείς άμεσα στον παιδίατρο, σε αντίθεση με έναν «πλούσιο» παραγωγικό βήχα που πολλές φορές μπορεί απλά να είναι προιόν ενός απλού κρυολογήματος ή μιας κοινής ίωσης.

«Τα γατάκια»

Οι γονείς  χαρακτηριστικά θα αναφέρουν την συγκεκριμένη φράση. «Γιατρέ, βήχει και μπροστά στο στήθος σαν κάτι να ακούω. Σαν γατάκια...» . Στην πλειονότητα των περιπτώσεων, πίσω από την φράση κρύβεται ο βρογχόσπασμος. Από τον απλό ιογενή βρογχόσπασμο μέχρι το παιδικό άσθμα, υπάρχει εδώ η ένδειξη χρήσης εισπνεομένων βρογχοδιασταλτικών (η οποία παρεπιμπτόντως, δεν υπάρχει σε καμμία από τις προαναφερόμενες καταστάσεις).Ο βήχας είναι και εδώ συνήθως ξηρός. Στην συγκεκριμένη περίπτωση όμως, μεγαλύτερη ακόμη σημασία αποκτά η σωστή διαγνωστική προσέγγιση του παιδιού. Εαν χαθεί η μπάλα στην αρχή, θα αργήσουμε να την ξαναβρούμε.

«Αλλεργικός βήχας ;»

«Μας είπαν γιατρέ ότι ο βήχας του παιδιού είναι αλλεργικός...», μια φράση πλεον κλασσική. Για να είμαστε ειλικρινείς, δεν είμαστε απόλυτα σίγουροι, τι εννοούν όσοι την μεταχειρίζονται. Αλλεργική ρινίτιδα, αντιδράσεις σε αεροαλλεργιογόνα, βρογχική υπεραπαντητικότητα...η ομπρέλα είναι φαρδιά και χωρά από κάτω της πολλά. Είναι βέβαιο ότι παιδιά με ευαισθησία ,κυρίως σε αεροαλλεργιογόνα, μπορούν σε συγκεκριμένες εποχές του χρόνου να εμφανίσουν παροξυσμούς βήχα, συνήθως συνοδευόμενους με ρινίτιδα, δακρύρροια και φτάρνισμα. Και τα μπουκώματα όμως, που συχνά πυκνά μεταπίπτουν σε οπισθορρινική έκκριση, και αυτά μπορούν από μόνα τους να δικαιολογήσουν την παρουσία του βήχα. Αυτό όμως δεν σημαίνει επ’ουδενί ότι μπορούμε να μεταχειριζόμαστε τα αντιισταμινικά ως αντιβηχικά. Αμφίβολη η αξία τους ιδίως κατά τον βαρύ χειμώνα και εν μέσω τεράστιας ποικιλίας αναπνευστικών παθογόνων. Όχι. Ίσως δεν βλάπτουν σημαντικά, ακόμη και σε μακροχρόνια χρήση, αλλά δεν είναι δόκιμο να καλλιεργείται η προσδοκία στους γονείς εν μέσω γρίππης,πνευμονίας, ασθματικών παροξυσμών και αναπνευστικών λοιμώξεων, ότι 8 σταγονίτσες από το τάδε αντιισταμινικό θα εξαφανίσουν σταδιακά τον βήχα. Την άνοιξη βέβαια, και κατά δεύτερο λόγο το φθινόπωρο, τα αντιισταμινικά είναι στην πρώτη γραμμή σε συγκεκριμένες όμως, πάλι, ομάδες παιδιών.

 Βήχας και αντιβίωση δεν θα έπρεπε να συναντώνται και τόσο συχνά...

Δανειζόμενοι πρακτικές από συναδέλφους ενηλίκων, και ενίοτε υποκύπτοντας στην πίεση που ασκούν οι γονείς για άμεσες λύσεις, δεν είναι λίγοι εκείνοι που υιοθετούν την πρακτική του να χορηγείς αντιβίωση σε ένα ΑΠΥΡΕΤΟ παιδί με βήχα. Σκαλοπάτι για να ανέβουν, τους παρέχουν μελέτες που ομιλούν για «αντιφλεγμονώδη» δράση ορισμένων αντιβιοτικών στο κατώτερο αναπνευστικό. Αναγνωρίζουμε τις μελέτες αυτές, αναγνωρίζουμε όμως και την κατάχρηση της αντιβίωσης ως μια απολύτως λανθασμένη πρακτική, την οποία ήδη βρίσκουμε μπροστά μας, και θα την βρούνε πολύ περισσότερο και τα παιδιά μας τα επόμενα χρόνια. Το απύρετο παιδί σχεδόν ΠΟΤΕ δεν θα χρειαστεί αντιβίωση.

«Βγάλε και μια πλάκα, να βρίσκεται»...

Ο βήχας που δεν βελτιώνεται συχνά θα οδηγήσει τον κλινικό γιατρό να ζητήσει μια ακτινογραφία θώρακος. Και εδώ όμως πρέπει να είμαστε φειδωλοί. Σε παιδί χωρίς συγκεκριμένα ακροαστικά ευρήματα, απύρετο και χωρίς χρόνιο βήχα, η ακτινογραφία δεν θα μας λύσει και πολλά προβλήματα. Θα την χρησιμοποιήσουμε συνετά σε λοιμώξεις του πνεύμονα και σε διαφοροδιαγνωστικά αδιέξοδα στον χρόνιο βήχα. Μεγαλύτερη αξία ακόμη στις περιπτώσεις αυτές, έχει η αναθεώρηση της αρχικής μας διάγνωσης και ο προσεκτικός έλεγχος της συμμόρφωσης των γονέων και του παιδιού στην θεραπεία που έχουμε συστήσει.

Βγάλε τον νεφελοποιητή από την πρίζα...

Η λάμψη του νεφελοποιητή αρχίζει ευτυχώς να ξεθωριάζει. Κραταιός κάποτε, και σε περίοπτη θέση σε πολλά σπίτια, τα τελευταία δέκα χρόνια δέχεται αλλεπάλληλα χτυπήματα από σωρείες σοβαρών μελετών οι οποίες στο σύνολο τους συμφωνούν : Ο νεφελοποιητής δεν πλεονεκτεί πουθενά στην αντιμετώπιση, ακόμη και του άσθματος, έναντι της χορήγησης εισπνεομένων μέσω αεροθαλάμου. Αναφέρουν ορισμένοι ακόμα ως εξαίρεση το «εύθραυστο» (brittle) άσθμα τύπου 2, κατά το οποίο το παιδί κατακρημνίζεται αναπνευστικά με την έναρξη της κρίσεως. Ας πούμε όμως την αλήθεια : Πόσα παιδιά επισήμως διεγνωσμένα με Brittle asthma παρακολουθούμε ; Για την συστηματική χρήση του νεφελοποιητή σε κοινά επεισόδια βήχα δεν χρειάζεται να επεκταθούμε : Τα βρογχοδιασταλτικά δεν είναι αντιβηχικά.

Συμπερασματικά : Ο παιδικός βήχας ΔΕΝ πρέπει να γεννά πανικό, αφού στην συντριπτική του πλειοψηφία είναι άκακος. Χρειάζεται ήπιες μόνο παρεμβάσεις, σωστή ενυδάτωση και προσεκτική παρακολούθηση. Ιδιαίτερη προσοχή απαιτείται  μόνο σε συγκεκριμένες περιπτώσεις βήχα, κάποιες εκ των οποίων προσπαθήσαμε να αναλύσουμε. Ακόμη και εκεί όμως, όλο το βάρος πρέπει να πέσει στην σωστή διαγνωστική προσέγγιση. Η προχειρότητα σε θεραπευτικά σχήματα και οι συχνές εναλλαγές φαρμάκων προσφέρουν μόνο σύγχυση, επιτείνουν το αίσθημα ανασφάλειας στους γονείς, οτί δηλαδή το παιδί «κάτι έχει» και ότι δεν εξελίσσεται καλά. Στο τέλος της ημέρας, όλα τα παραπάνω αντανακλούν επάνω στο ίδιο το παιδί ! Την δική του, όχι απλά υγεία, αλλά και ποιότητα ζωής πρέπει να φυλάξουμε ως «κόρη οφθαλμού».

ΔΥΣΚΟΙΛΙΟΤΗΤΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ : ΕΝΑ ΥΠΟΥΛΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ - Dr. Γ. ΧΑΡΙΤΟΣ

Λίγοι είναι εκείνοι οι γονείς που θα φέρουν στον γιατρό το παιδί τους λόγω δυσκοιλιότητας. Το παιδί θα φτάσει στην πόρτα μας λόγω κοιλιακού άλγους, ενίοτε με κακή διάθεση, και συχνά γιατί οι γονείς είδαν λίγο αίμα στα κακά του παιδιού. Αυτό το τελευταίο θορυβεί πάντοτε...

H ΔΥΣΚΟΙΛΙΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΧΡΟΝΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Το πρώτο βήμα στην αντιμετώπιση της δυσκοιλιότητας είναι να κατανοήσουμε την ίδια της την φύση. Η δυσκοιλιότητα λοιπόν ορίζεται ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΣΤΑΣΗ και ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ των κενώσεων.

Τι σημαίνει αυτό πρακτικά : Ένα παιδί μπορεί καθημερινά να επισκέπτεται την τουαλέτα, εν τούτοις όμως να είναι δυσκοίλιο. Αυτό πολλοί γονείς αδυνατούν να το καταλάβουν. "Μα πάει κάθε ημέρα γιατρέ..." , απορημένοι ενίστανται. Δεν στέκονται όμως στην σύσταση των κοπράνων που το παιδάκι βγάζει, η οποία βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με την λειτουργία του εντέρου. Τα παιδάκια με δυσκοιλιότητα βγάζουν σκύβαλα, μικρά και σκληρά κακά δηλαδή, σαν βραχάκια. Για να χαρακτηρίσουμε ένα παιδάκι ως δυσκοίλιο, αυτό θα πρέπει να συμβαίνει για περισσότερο από 15 ημέρες.

YUCK ! ΟΙ ΔΥΟ ΠΡΩΤΟΙ ΤΥΠΟΙ ΚΟΠΡΑΝΩΝ ΑΠΑΝΤΩΝΤΑΙ ΣΥΧΝΑ ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΙΛΙΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ

Γιατί είναι πρόβλημα ; Τα μικρά και σκληρά κακά πολλές φορές είναι δύσκολο να προωθηθούν κατά μήκος του εντέρου. Συσσωρεύονται σε συγκεκριμένα σημεία του παχέος εντέρου και σχηματίζουν κοπρανώδεις μάζες (κοπρόσταση). Οι μάζες αυτές αποφράσσουν τον αυλό και "γεννούν" κωλικοειδή άλγη στην κοιλίτσα του παιδιού. Πολλές φορές όλα αυτά τα σκληρά κακά συγκεντρώνονται στο τελικό τμήμα του παχέος εντέρου (λήκυθος) προκαλώντας μεγάλη διάταση του και έντονη δυσφορία κατά την αφόδευση.

Γιατί το παιδί μπορεί να αποβάλλει αίμα ; Τα σκληρά αυτά κακά, όπως εξηγήσαμε, κατά την διέλευση τους από το έντερο, μπορεί να τραυματίσουν το τοίχωμα του. Ποσότητες (συνήθως μικροποσότητες) αίματος αποβάλλονται μαζί με τα ίδια τα κακά. Προσοχή όμως ! Το αιματάκι αυτό που θα δούμε πρέπει να είναι ζωηρό ή ελάχιστα σκούρο ερυθρό και να επαλείφει συνήθως από επάνω την κένωση. Μια κένωση με ιδιαίτερο σκούρο αίμα (ή και μέλαινα - "μαύρη"), είτε μια κένωση η οποία περιέχει ικανή ποσότητα αίματος η οποία όχι επαλείφει, αλλά είναι πλήρως αναμεμιγμένη με τα κακά του παιδιού, δεν θα πρέπει να αποδίδεται σε δυσκοιλιότητα.

Μπορεί το παιδί μου να έχει κάποιο άλλο πρόβλημα ; Ναι. Υπάρχουν παθήσεις και καταστάσεις που συνοδεύονται από δυσκοιλιότητα (διαβήτης, κοιλιοκάκη, κυστική ίνωση, μυοπάθειες, ρευματικά νοσήματα κ.α), αλλά αυτές φυσικά δεν είναι ο κανόνας. Η συντριπτική πιθανότητα είναι το παιδί μας να εμφανίζει λειτουργική δυσκοιλιότητα και αυτό είναι το πρώτο ενδεχόμενο που πρέπει να αντιμετωπίσουμε.

Ποια παιδάκια εμφανίζουν συχνότερα δυσκοιλιότητα ; 
α) όσα "ξεχνούν" να πιούν νερό ή να προσλάβουν ικανοποιητικά υγρά.
β) όσα διατρέφονται με πολλά λιπαρά και λίγες φυτικές ίνες
γ) όσα πίνουν πολύ μεγάλες ποσότητες γάλακτος
δ) παιδάκια που χρησιμοποιούν συγκεκριμένα φάρμακα , κυρίως για επιληψία.
ε) παιδάκια που "αποφεύγουν" την τουαλέτα

Γιατί ένα παιδάκι αποφεύγει την τουαλέτα ; 

α) Πονάει όταν κάνει κακά (είτε γιατί έχει σκληρά κόπρανα - είτε γιατί μπορεί να έχει μια πληγούλα στον πρωκτικό δακτύλιο). Δεν πάει λοιπόν στην τουαλέτα, για να μην πονέσει. Αυτό βεβαίως, όχι απλά συντηρεί, αλλά κλιμακώνει το πρόβλημα. Όσο τα σκληρά κακά μένουν μέσα, τόσο "στεγνώνουν", γίνονται ακόμη πιο σκληρά και ακόμη πιο δύσκολο να βγουν.

β) Γιατί κάναμε λαθάκια κατά την εκπαίδευση στην τουαλέτα και μπορεί να προκαλέσαμε δυσάρεστες εμπειρίες που γεννούν εξαρτημένα αντανακλαστικά.

γ) Γιατί άλλαξαν οι καθημερινές συνήθειες ή για ψυχολογικούς λόγους

δ) Γιατί δεν θέλει να χρησιμοποιήσει την τουαλέτα του σχολείου

ε) Δεν θέλει να βγει από το μάθημα για να πάει στην τουαλέτα (το πειράζουν οι συμμαθητές του, δεν αφήνει η δασκάλα)

στ) Δεν θέλει να διακόψει το παιχνίδι του και το αναβάλλει για αργότερα.

Τι μπορώ να κάνω για να βοηθήσω το παιδί μου ; 

Αλλαγή των συνηθειών : 

Α) Αύξηση του ποσού του νερού και των υπολοίπων υγρών που προσλαμβάνει.

Β) Μαθαίνουμε να τρώμε μεσογειακά. Αποφεύγουμε τις λιπαρές τροφές και εισάγουμε στο διαιτολόγιο μας φυτικές ίνες.

Γ) Περιορίζουμε το γάλα στα 400 ml ημερησίως, εαν το παιδί μας πίνει παραπάνω

Δ) Εκπαιδεύουμε το παιδί μας για να επισκέπτεται την τουαλέτα. Ασχέτως εαν θέλει να ενεργηθεί, καθιερώνουμε μια επίσκεψη 10 λεπτών κάθε πρωί την ίδια περίπου ώρα στην λεκάνη και αφήνουμε το παιδί μας να καθήσει με ηρεμία, χωρίς να το πιέζουμε και να του ζητούμε επίμονα να ενεργηθεί. Δημιουργούμε δηλαδή μια ήρεμη ρουτίνα γύρω από την επίσκεψη στην τουαλέτα και προσπαθούμε να την τηρούμε.

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΡΟΥΤΙΝΑΣ ΣΤΗΝ ΛΕΚΑΝΗ - ΧΩΡΙΣ ΠΙΕΣΗ

Ο γιατρός παρεμβαίνει :

Α) Εαν ψηλαφήσει αρκετές κοπρανώδεις μάζες, μπορεί να μας ζητήσει να αδειάσουμε το εντεράκι του παιδιού. Όσο οι μάζες αυτές επιμένουν, η λειτουργία του εντέρου δεν μπορεί να αποκατασταθεί ομαλά. Στην υπόθεση "άδειασμα" πρέπει να είμαστε ήπιοι. Πολλοί συνάδελφοι, ιδίως χειρουργοί, συνηθίζουν να υιοθετούν μια επιθετική τακτική με συχνά κλύσματα. Αυτό μπορεί να αποβεί βλαπτικό. Χρησιμοποιούμε αρχικά υποθετάκι γλυκερίνης το οποίο το έχουμε λιπάνει με λίγο ελαιόλαδο, βαζελίνη, ή και νερό και δίνουμε χρόνο ώστε μέσω της μηχανικής του δράσης να οδηγήσει το παιδί μας στην τουαλέτα. Η πρώτη αυτή κένωση μπορεί να είναι επώδυνη. Εαν υπάρχουν πληγούλες στον πρωκτό, μπορεί να χρησιμοποιήσουμε τοπικά ξυλοκαίνη για να γίνει η διαδικασία καλύτερα ανεκτή από το παιδί μας.


Β) Από την στιγμή που το έντερο έχει αδειάσει ή σχεδόν αδειάσει, ξεκινά ένα άλλο στοίχημα : Το πώς αυτό το έντερο θα μπορεί να σχηματίζει μαλακά και όχι σκληρά κακά. Υπάρχουν διάφορες προσεγγίσεις, από την περισσότερο ήπια της λακτουλόζης (Duphalac) μέχρι την νεότερη της PEG. Οι κοινοί παρανομαστές όλων : 1) Η όποια θεραπεία πρέπει να συνδυαστεί με τα μέτρα που αναφέραμε πιο πάνω.  2) Η διάρκεια της θεραπείας για να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα δεν μπορεί να είναι μικρότερη των 3 μηνών.

Συμπερασματικά : Η δυσκοιλιότητα είναι ένα χρόνιο πρόβλημα που συχνά  βάζουμε σε δεύτερο πλάνο. Θα συνεχίσει να ακολουθεί το παιδί μας εκτός εαν δεν κάνουμε κάτι για αυτό. Εαν το παιδί σας εμφανίζει σημάδια δυσκοιλιότητας, συζητήστε το με τον παιδίατρο σας σήμερα. Κάθε αναβολή οδηγεί σε έναν φαύλο κύκλο και σε επιπρόσθετα εμπόδια για την αντιμετώπισή της.

ΥΓ. Ανακαλύπτουμε με έκπληξη ότι είναι αρκετοί εκείνοι οι συνάδελφοι που ρίχνουν ματιές στα άρθρα μας. Είναι ιδιαίτερη τιμή για εμάς και αισθανόμαστε την ανάγκη να τους ευχαριστήσουμε. Τα άρθρα μας είναι εντελώς προσωπικά και το βρίσκουμε απολύτως υγιές σε ορισμένα τους σημεία να εγείρονται ακόμη και διαφωνίες. Σε καμμία περίπτωση τα άρθρα αυτά δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την επαφή της κάθε οικογένειας με τον παιδίατρο της. Στο τέλος της ημέρας, η σελίδα αυτή χρησιμοποιεί μια απλουστευμένη γλώσσα για να επιτύχει τον στόχο της : Να περάσει βασικά μηνύματα στους νέους γονείς. Η σελίδα δημιουργήθηκε για αυτούς, απευθύνεται σε αυτούς και αυτός θα συνεχίσει να είναι ο χαρακτήρας της.

ΑΛΛΑΖΩ ΤΟ ΓΑΛΑ ΤΟΥ ΜΩΡΟΥ. ΤΑ ΕΙΔΙΚΑ ΓΑΛΑΤΑ.

Ένα από τα συχνότερα λάθη που κάνει ένας γονιός σε συνεργασία με τον παιδίατρο είναι να αλλάζουν το γάλα του μωρού με κάποιο άλλο. Στις περισσότερες των περιπτώσεων, η αλλαγή αυτή δεν στοιχειοθετείται.Το αποτέλεσμα είναι συνήθως αντιφατικό. Και αυτό με την σειρά του θα οδηγήσει σε μια δεύτερη αλλαγή ή και σε μια τρίτη κ.ο.κ

ΠΟΙΟ ΑΠ'ΟΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ;

Η συχνότερη αιτίαση : "Το παιδί δεν πίνει καλά το γάλα. Να το αλλάξουμε με κάποιο άλλο που έχει καλύτερη γεύση (μήπως και πίνει εκείνο καλύτερα)".

Τα βρεφικά γάλατα της πρώτης βρεφικής ηλικίας βρίσκονται πολύ κοντά σε σύσταση και σε γεύση. Αυτό δεν ίσχυε πάντα. Σε προηγούμενες δεκαετίες είχαμε "περισσότερο νόστιμα" γάλατα για "δύσκολα μωρά" τα οποία περιείχαν ακόμη και...ζάχαρη! Η τακτική αυτή έχει εγκαταλειφθεί σήμερα βάσει επίσημης οδηγίας, με αποτέλεσμα οι διάφορες γεύσεις και υφές να συγκλίνουν.

"Και όμως! Το καινούριο γάλα το μωρό το πίνει καλύτερα!"

Ναι. Μπορεί να συμβεί. Όχι όμως στον βαθμό που παρουσιάζεται. Πολλές φορές είναι  θέμα συγκυρίας. Όπως και να χει, δεν δικαιολογεί την ευκολία με την οποία ένας παιδίατρος αλλάζει σε ένα μωρό γάλατα. Το σίγουρο δεδομένο : Πολύ περισσότερες είναι οι πιθανότητες ένα μωρό να ταλαιπωρηθεί κάνοντας βόλτες ανάμεσα σε διάφορα γάλατα (και πολλές φορες εως και να επιστρέψει στο αρχικό!) παρά να ωφεληθεί σημαντικά.

Πραγματικότητα : Το γάλα που τα μωρά πίνουν καλύτερα από όλα...είναι με διαφορά το πιο πικρό! Με άλλα λόγια...το μητρικό. Πώς εξηγείται λοιπόν ότι τα μωρά το πίνουν τόσο λαίμαργα ; Είναι απλό. Η γεύση είναι μια αίσθηση επίκτητη. Τα μωρά τρέφονται αποκλειστικά με γάλα. Αυτή είναι η μόνη γεύση που ξέρουν και επομένως αγαπούν. Το "πικρό" επομένως δεν τους ενοχλεί, εφόσον δεν γνωρίζουν "το γλυκό" για να αντιπαραβάλλουν τα δύο. Το αντίθετο γίνεται ορατό ιδίως μετά τον χρόνο. Το παιδί μας τότε έχει έρθει σε επαφή με μια σειρά από γεύσεις και για τον λόγο τούτο αρχίζει να χάνει το ενδιαφέρον του για το γάλα.

ΤΑ ΕΙΔΙΚΑ ΓΑΛΑΤΑ

Η σύγχρονη τεχνογνωσία στην βρεφική διατροφή μας παρέχει μια σειρά από ειδικά γάλατα για κάθε περίσταση. Υποαλλεργικά , για αναγωγές, για κολικούς , για δυσκοιλιότητα, χωρίς λακτόζη κ.ο.κ. Θα περίμενε κανείς ότι όλα αυτά θα αποτελούσαν όπλα στην φαρέτρα μας και εργαλεία στην σύγχρονη Παιδιατρική. Τελικώς, έγιναν πεδίο κατάχρησης.

Επιτρέπεται ένα μωρό να κάνει αναγωγές ; Πότε αυτό συνιστά γαστροοισοφαγική παλινδρομική νόσο ; Και πότε πρέπει να εισάγουμε ένα ειδικό γάλα ; Η Ευρωπαική Γαστρεντερολογική Εταιρεία είναι σαφής : Αντιαναγωγικό γάλα χρησιμοποιείται μόνο :

α) σε βρέφους με πολλαπλούς εμέτους το οποίο εμφανίζει στασιμότητα ή απώλεια βάρους και κίνδυνο ανάπτυξης οισοφαγίτιδας
β) σε βρέφος με διεγνωσμένη σοβαρή παλινδρόμηση που προκαλεί συμπτωματολογία από το αναπνευστικό (άπνοιες, υποτροπιάζουσες λοιμώξεις)

Δυσκοιλιότητα: Τα περισσότερα μωρά στην ηλικία 40-60 ημερών ενδέχεται να εμφανίσουν κάποιου βαθμού δυσκοιλιότητα. Αυτό δεν είναι ένδειξη να ξεκινήσουν άμεσα ειδικό γάλα. Υπάρχουν ενέργειες που προέχουν όπως το βρεφικό ρόφημα βοτάνων και το μασάζ στην περιοχή της κοιλίτσας του μωρού μας. Για ορισμένους και τα προβιοτικά.

Κολικοί : Λόγω του θορυβώδους του συμπτώματος, αυτό είναι ένα συνηθισμένο πεδίο αλλαγής. Το δεχόμαστε επί μεγάλης έντασης και αποτυχίας των υπολοίπων μεθόδων.

Υποαλλεργικά : Είναι η περισσότερο παρεξηγημένη κατηγορία. Έχουν μια και μόνο απόλυτη ένδειξη. Χορηγούνται σε παιδιά με θετικό οικογενειακό ιστορικό για αλλεργία στο γάλα αγελάδας, ή έντονες ατοπίες (άσθμα, έντονα εκζέματα κτλ). Δεν έχουν καμμία θέση στην θεραπεία πιθανής αλλεργίας στο αγελαδινό γάλα του ίδιου του μωρού.

Χωρίς λακτόζη : Πολλοί γονείς έχουν την εσφαλμένη εντύπωση ότι το μωρό τους εμφανίζει  δυσανεξία στην λακτόζη. Αυτό πρακτικά μπορεί να ισχύσει σε παιδιά μεγαλύτερα των 3 ετών κατά κανόνα. Άλλοι πάλι πιστεύουν ότι το συγκεκριμένο γάλα είναι θεραπεία για την γαστρεντερίτιδα. Όχι. Χορηγείται μόνο μετά από ένα σχετικά μακρό διάστημα διαρροιών (>7 ημερών) , μέχρις ότου οι κενώσεις επανέλθουν στην φυσιολογική τους σύσταση.

Συμπέρασμα : Η αλλαγή του γάλακτος του παιδιού μας θα πρέπει να γίνεται κατόπιν ώριμης σκέψης και επί απόλυτης ένδειξης. Το παιδί μας σε μια τέτοια περίπτωση μπορεί να ωφεληθεί ουσιαστικά. Κάθε τι άλλο, είναι απλώς πειραματισμοί που είναι πιθανό να υποβάλλουν το παιδί μας και εμας σε ταλαιπωρία.

ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ

ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΟ ΚΑΡΟΥΖΕΛ !

“Ν' αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω.”  Ν.Καζαντζάκης

Αποχαιρετούμε σήμερα το 2015 με την ευχή να μην γυρίσει. Στάσου, θα μου πεις...μα για εσένα προσωπικά ήταν μία καλή χρονιά. Θα σου πω φίλε κι εγώ ότι ο κόσμος χάλασε από τότε που το "προσωπικά" έγινε το μέτρο αξιολόγησης των πάντων.

Σε αφήνω στην δύναμη των εικόνων που σημάδεψαν το δικό μου 2015. Είναι εικόνες παιδιών, συγχώρα με. Δέξου τον λόγο μου. Μόνο μέσα από τα παιδιά μπορείς να δεις τον κόσμο καθαρά. Όπως είναι δηλαδή, και όχι όπως σου "τον σερβίρουν". Από τον μικρό Aylan, στα αδερφάκια που σφιχταγκαλιάζονται στον σεισμό του Νεπαλ και από αυτόν τον πατέρα σαν ήρωα αρχαιοελληνικής τραγωδίας που κουβαλά το παιδάκι του μέχρι τα σύνορα των Σκοπίων αλλά και τις μικρές αναδυόμενες Αφροδίτες της Μυτιλήνης... ο παρανομαστής είναι παντού ο ίδιος. Φτιάξαμε ένα πλαίσιο εφιαλτικό για τα παιδιά του κόσμου τούτου. Αύριο, τα δικά σου και τα δικά μου παιδιά θα τρέξουν με χαρά κάτω από το δέντρο. Κάποια όμως δεν έχουν όχι να τρέξουν, αλλά ούτε γη για να σταθούν. Αυτό το καρουζέλ του τρόμου στέκεις από μακριά και το κοιτάς. Κι αν αύριο πουν στα παιδιά σου "ανέβα" ; Ποιός θα πετάξει για σένα το κλειδί στα γρανάζια για να το σταματήσει ; Για σένα που δεν κατάλαβες ότι το "μακριά από εμάς" είναι ακριβώς δίπλα μας.

Καλή χρονιά σε όλους με την ευχή το 16 να μπορέσουμε να δούμε τον πραγματικό κόσμο που αρχίζει εκεί που τελειώνει η μύτη μας. Να έχετε όλοι υγεία.

ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΓΡΙΠΙΚΟ ΕΜΒΟΛΙΟ

Πρέπει το παιδί μου να εμβολιαστεί για την γρίπη ; Η απάντηση είναι πιθανότατα όχι .

Ποιά παιδιά πρέπει οπωσδήποτε  να εμβολιαστούν ; 

1) Παιδιά με χρόνια αναπνευστικά προβλήματα (χρόνιες πνευμονοπάθειες, βαρύ άσθμα , βρογχοπνευμονική δυσπλασία).

2) Παιδιά με συγγενείς καρδιοπάθειες , ιδίως κυανωτικές.

3) Παιδιά με χρόνιο νεφρολογικό πρόβλημα

4) Παιδιά που πάσχουν από μεταβολικά νοσήματα (πχ. σακχαρώδης διαβήτης)

5)  Παιδιά που εμφανίζουν νευρομυικά νοσήματα, πολλώ δε περισσότερο όταν αυτά επηρεάζουν σημαντικά την λειτουργία της αναπνευστικής αντλίας.

6) Παιδιά με χρόνια αιματολογικά νοσήματα (μεσογειακή αναιμία, δρεπανοκυτταρική αναιμία κτλ)

7) Παιδιά με συγγενείς - επίκτητες ανοσοανεπάρκειες

Καταλαβαίνουμε ότι σε όλες τις παραπάνω κατηγορίες περιλαμβάνονται παιδάκια με σοβαρά προβλήματα υγείας. Παιδάκια που μια ενδεχόμενη επιδημία γρίπης θα τα επιβαρύνει καρδιοαναπνευστικά.

ΟΧΙ ΦΙΛΕ ! ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΕΤΣΙ ....

Ποιά παιδιά θα σκεφτούμε θετικά  να τα εμβολιάσουμε ; 

1) Παιδάκια με ιστορικό προωρότητας, ιδίως εαν έχουν ιστορικό λοιμώξεων από το κατώτερο αναπνευστικό (υποτροπιάζουσες βρογχιολίτιδες , βρογχίτιδες σε μεγαλύτερα παιδιά κτλ)

2) Παιδιά που παρακολουθούν για πρώτη φορά παιδικό σταθμό.

3) Παιδιά στο περιβάλλον τον οποίων υπάρχουν έγκυες που δεν επιθυμούν να εμβολιαστούν ή βρέφος κάτω των 6 μηνών με κάποιο από τα ανωτέρω προβλήματα.

4) Παιδιά που εμφάνισαν σοβαρή επιβάρυνση σε προηγούμενο επεισόδιο γρίπης και οι γονείς επιθυμούν να τα εμβολιάσουν.

Το παιδί μου δεν ανήκει σε καμμία από τις ανωτέρω κατηγορίες. Είμαι υποχρεωμένος να το εμβολιάσω ; Η απάντηση είναι ΟΧΙ. Το εμβόλιο της γρίπης είναι προαιρετικό και απευθύνεται κατά κύριο λόγο σε ομάδες υψηλού κινδύνου. Εαν θέλετε όμως να προστατέψετε το παιδί σας έναντι της γρίππης, μπορείτε να επιλέξετε να το εμβολιάσετε.

Μπορώ να εμβολιάσω το νεογέννητο παιδί μου για να το προστατεύσω ; Η απάντηση είναι ΟΧΙ. Το εμβόλιο χορηγείται ΜΟΝΟ σε παιδάκια άνω των 6 μηνών.

Και πέρυσι κάναμε το εμβόλιο, αλλά το παιδί αρρώστησε και μας είπαν ότι είναι γρίπη. Πώς γίνεται αυτό ; Είναι πιθανό. Κάθε χρόνο λόγω των μεταλλάξεων του ιού, παράγεται ένα νέο εμβόλιο. Το εμβόλιο αυτό βασίζεται περισσότερο στα στελέχη της προηγούμενης χρονιάς και σε κάποιες πρώτες ενδείξεις για την τρέχουσα. Δεν μπορούμε όμως να προβλέψουμε εαν ένας νέος ιός θα προκύψει (απέναντι στον οποίο είμαστε όλοι εκτεθειμένοι).

Πώς γίνεται το εμβόλιο ; Παιδιά κάτω των 3 ετών κάνουν το παιδικό εμβόλιο, ενώ όσα είναι άνω των 3 κάνουν των ενηλίκων. Εαν ένα παιδάκι το κάνει για πρώτη φορά θα χρειαστεί ΔΥΟ δόσεις, ενώ εαν το έκανε και πέρυσι μόνο μια. Δύο δόσεις ακόμη θα χρειαστεί εαν τα τα παιδάκια δεν εμβολιάζονται για πρώτη φορά, αλλά έχουν μεσολαβήσει >4 χρόνια από την προηγούμενη δόση.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΧΕΔΙΟ...

Συζητείστε σήμερα με τον παιδίατρο σας το ενδεχόμενο (ή μη) εμβολιασμού του παιδιού σας. Εαν πρόκειται τελικώς να το εμβολιάσετε, αυτό είναι ιδανικό να γίνει πριν τα μέσα Νοέμβρη, ώστε το παιδί να προλάβει να παράγει αντισώματα και να θωρακιστεί ενόψει των χειμερινών μηνών που η γρίπη είναι στο απόγειο της.

ΟΤΑΝ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΕΧΕΙ ΜΥΞΑ - ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΠΟΥΚΩΜΑ ΣΤΟ ΜΩΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΝΗΠΙΟ - Γ. ΧΑΡΙΤΟΣ

Η ρινική καταρροή είναι με διαφορά το συχνότερο σύμπτωμα που θα συναντήσουμε στα παιδιά μας. Όσο απλό και αν ηχεί, η επιμονή του συμπτώματος για ημέρες και κυρίως η πολύ συχνή επανεμφάνισή του σε άλλοτε σύντομο διάστημα, δημιουργούν δυσφορία στους γονείς και την αίσθηση ότι το παιδί "συνεχώς αρρωσταίνει".

Εντυπωσιακή ακόμη είναι η ετερογένεια με την οποία διαφορετικοί παιδίατροι προσεγγίζουν την ίδια κατάσταση.. Δεν είναι λοιπόν σπάνια η εικόνα, ένα παιδί να πηγαίνει στον γιατρό του για "ένα απλό μπούκωμα" και να φεύγει κυριολεκτικά με μια τσάντα φάρμακα. Βεβαίως, σχεδόν πάντα το παιδί θα γίνει απολύτως καλά. Αυτό σημαίνει ότι το αντιμετωπίσαμε σωστά ;

ΟΙ ΙΩΣΕΙΣ : Μια πολύ μεγάλη ποικιλία ιών θα οδηγήσουν στο ίδιο αποτέλεσμα. Από τους απλούς ρινοιούς μέχρι τον αδενοιό και τους Coxsackie , όλοι θα οδηγήσουν στην οξεία ρινίτιδα. Συνηθέστατα ο πυρετός απουσιάζει. Λόγω των πάρα πολλών διαφορετικών ιών με διαφορετική εποχική κατανομή, η ρινίτιδα είναι ένα σύμπτωμα το οποίο μπορεί να ακολουθεί το παιδί μας πρακτικά καθόλη την διάρκεια του χρόνου, ακόμη και το καλοκαίρι.

ΟΙ ΑΛΛΕΡΓΙΕΣ :  Και αυτές "κολλάνε" παντού, όπως και οι ιώσεις. Ο γιατρός εύκολα μπορεί να αποφανθεί  ότι το μπούκωμα του παιδιού μας "είναι αλλεργικό". Η αντίφαση είναι ότι ενώ η διάγνωση μπαίνει συχνά, το θέμα επίσης προσπερνάται επιφανειακά. Ποιό παιδί λοιπόν είναι πραγματικά αλλεργικό, σε ποιό μπορούμε να "προλάβουμε" τα συμπτώματα και ποιό απλά εμφανίζει το "φυσιολογικό" μπούκωμα που κάθε παιδί δικαιούται ;

Η ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ ΦΑΡΜΑΚΩΝ:  Ποιό,που, πότε και γιατί ;

Α) Αντιβιοτικά. Σχεδόν ποτέ. Εξαίρεση κάποιες βακτηριακές ρινοκολπίτιδες σε μεγαλύτερα παιδιά (συνήθως > 6-8 ετών) πχ. υποτροπιάζουσες ιγμορίτιδες που συνοδεύονται από ρινίτιδα. Το απλό κρυολόγημα είναι δυστυχώς ο βασικός τομέας κατάχρησης των αντιβιοτικών στα παιδιά μας με ολέθρια αποτελέσματα σε όλο το φάσμα της υγείας.

Β) Αντιβηχικά. Καμμία ένδειξη. Το παιδί δεν βήχει επειδή έχει μύξα ! Βήχει γιατί προσβλήθηκε από μια ίωση του αναπνευστικού που εκτός από μπούκωμα προκαλεί ΚΑΙ βήχα λόγω φλεγμονής του κατώτερου αεραγωγού (πνεύμονας, τραχεία).

Γ) Εισπνεόμενα σπρέι. Μόνο σε περιπτώση ιογενούς συριγμού ή σε ασθματικό παροξυσμό που μπορεί εύκολα να πυροδοτηθεί από έναν ρινοιό σε παιδιά με θετικό ιστορικό.

Δ) Αντιισταμινικά. Συχνή η χρήση τους, θεμιτή σε περιπτώσεις παιδιού με γνωστές αλλεργικές εκδηλώσεις και εποχική κατανομή του μπουκώματος. Προσανατολιζόμαστε, ελλείψει άλλων δεικτών, "εκ των ωφελούντων". Εαν το αντιισταμινικό βοήθησε σημαντικά το παιδί, ο γιατρός θα το αφήσει για λίγες ημέρες ακόμη.

Ε) Αποχρεμπτικά- βλεννολυτικά. Αμφισβητείται εδώ και πολλά χρόνια η χρησιμότητά τους, βρίσκουν όμως πάντοτε τον τρόπο να "επιβιώνουν". Δεν βοηθούν στο απλό μπούκωμα, αλλά περισσότερο σε περιπτώσεις χρόνιας κατακράτησης εκκρίσεων χαμηλά. Και πάλι υπο προυποθέσεις.

ΣΤ) Κορτιζόνη. Μόνο σε μορφή ρινικού σπρει για περιπτώσεις αλλεργικής ρινίτιδας.

Ζ) Τοπικά αποσυμφορητικά. Δίδονται επίσης συχνά. Βοηθούν σε περιπτώσεις που δεν μπορούμε να διαχειριστούμε καλώς την υπέρμετρη παραγωγή βλέννης από τα κύτταρα του ρινικού επιθηλίου του παιδιού.

ΟΙ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ : 

1) Η ΒΡΟΓΧΙΟΛΙΤΙΔΑ : Μια ιογενής λοίμωξη από τον ιο του αναπνευστικού συγκυτίου που ξεκινά με μπούκωμα. Δυστυχώς κάνει την εμφάνισή της σε πολύ μικρές ηλικίες και επιβαρύνει κάθως οι ημέρες περνούν, την αναπνευστική ικανότητα του μωρού μας. Η θεραπεία της συνίσταται στην χορήγηση υγρών και οξυγόνου, όπου αυτό απαιτείται. Πολλά βρέφη λόγω αναπνευστικής δυσχέρειας και δυσπραγίας να σιτιστούν από του στόματος, θα καταλήξουν για λίγες ημέρες στο νοσοκομείο.

2) Ο ΚΟΚΚΥΤΗΣ :  Και αυτός ξεκινά με μπούκωμα για μια εβδομάδα. Θα εξελιχθεί στο παροξυσμικό στάδιο ενίοτε με χαρακτηριστικό βήχα και συχνά με δυνητικά επικίνδυνες άπνοιες.
Στο μικρό βρεφάκι, η διάγνωσή του ΔΕΝ πρέπει να ξεφύγει στον γιατρό. Εδώ η αντιβίωση έχει θέση.

3) ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΔΥΣΚΙΝΗΣΙΑΣ ΚΡΟΣΣΩΝ : Δύσκολο για τον γενικό παιδίατρο που δεν έχει την εμπειρία τέτοιων παιδιών. Πρακτικά, το μωρό από την στιγμή που γεννιέται ρουθουνίζει και εμφανίζει σταθερά μπουκώματα. Εαν η διάγνωση διαφύγει (που είναι το σύνηθες) ακολουθούν υποτροπιάζουσες λοιμώξεις του αναπνευστικού και χρόνιος βήχας. Απόλυτη ένδειξη για επίσκεψη σε παιδοπνευμονόλογο.

4) ΞΕΝΟ ΣΩΜΑ ΣΤΗΝ ΜΥΤΗ :  Ο γιατρός μας πρέπει να το υποπτευθεί όταν τρέχει μόνο το ένα από τα δύο ρουθούνια και όταν η μύξα είναι ιδιαίτερα πυώδης. Άμεση επίσκεψη στον ΩΡΛ μας.

ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΡΕΣΟΥΝ ΤΑ SMARTIES....ΕΝΤΑΞΕΙ, ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ !

ΚΑΤΑΡΡΙΠΤΩΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΜΥΘΟΥΣ :

1) Η αλλαγή του χρώματος της μύξας κατά την διάρκεια ενός κρυολογήματος είναι αναμενόμενη και δεν μαρτυρά μικροβιακή επιμόλυνση.Πράσινη μύξα δεν σημαίνει κατ' ανάγκη αντιβίωση.

2) "Έχει μύξα γιατί κρύωσε". Ο κρύος αέρας βέβαια είναι ένας ερεθιστικός παράγοντας για τις αεροφόρες οδούς. Η παρουσία του συνδυάζεται με την εποχή που η ατμόσφαιρα βρίθει φθινοπωρινών και χειμερινών παθογόνων. Αυτά θα μας "κρυολογήσουν" , όχι απλά το κρύο.

3) "Έκατσε στο ρεύμα" , "το έβγαλα έξω λουσμένο" , "γυρνάει χωρίς κάλτσες"...Απλουστεύσεις.

4) Για κάθε παιδί (ιδίως αυτά που βρίσκονται σε μια σχολική αίθουσα) θεωρείται αποδεκτό να εμφανίσει εως και 10-12 διαφορετικές ιώσεις σε μια σεζόν.

5) Παιδί με μύξα το οποίο δεν ενυδατώνεται καλά (άφθονες ποσότητες νερού και υγρών) , δεν θα γίνει απολύτως καλά όσα φάρμακα κι αν πάρει.

6) Ου γαρ έρχεται μόνον. Τα υπόλοιπα συμπτώματα που συνοδεύουν το μπούκωμα θα μας βοηθήσουν να βάλουμε την διάγνωση. Φτάρνισμα και κόκκινα μάτια θα οδηγήσουν στην αλλεργία. Πυρετός και βήχας σε ιώσεις. Πονοκέφαλος και κακή διάθεση σε παραρινοκολπίτιδα. Δεν είναι όλα τα ίδιο.

ΑΛΛΕΡΓΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ