ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΟ ΚΑΡΟΥΖΕΛ !
“Ν' αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω.” Ν.Καζαντζάκης
Αποχαιρετούμε σήμερα το 2015 με την ευχή να μην γυρίσει. Στάσου, θα μου πεις...μα για εσένα προσωπικά ήταν μία καλή χρονιά. Θα σου πω φίλε κι εγώ ότι ο κόσμος χάλασε από τότε που το "προσωπικά" έγινε το μέτρο αξιολόγησης των πάντων.
Σε αφήνω στην δύναμη των εικόνων που σημάδεψαν το δικό μου 2015. Είναι εικόνες παιδιών, συγχώρα με. Δέξου τον λόγο μου. Μόνο μέσα από τα παιδιά μπορείς να δεις τον κόσμο καθαρά. Όπως είναι δηλαδή, και όχι όπως σου "τον σερβίρουν". Από τον μικρό Aylan, στα αδερφάκια που σφιχταγκαλιάζονται στον σεισμό του Νεπαλ και από αυτόν τον πατέρα σαν ήρωα αρχαιοελληνικής τραγωδίας που κουβαλά το παιδάκι του μέχρι τα σύνορα των Σκοπίων αλλά και τις μικρές αναδυόμενες Αφροδίτες της Μυτιλήνης... ο παρανομαστής είναι παντού ο ίδιος. Φτιάξαμε ένα πλαίσιο εφιαλτικό για τα παιδιά του κόσμου τούτου. Αύριο, τα δικά σου και τα δικά μου παιδιά θα τρέξουν με χαρά κάτω από το δέντρο. Κάποια όμως δεν έχουν όχι να τρέξουν, αλλά ούτε γη για να σταθούν. Αυτό το καρουζέλ του τρόμου στέκεις από μακριά και το κοιτάς. Κι αν αύριο πουν στα παιδιά σου "ανέβα" ; Ποιός θα πετάξει για σένα το κλειδί στα γρανάζια για να το σταματήσει ; Για σένα που δεν κατάλαβες ότι το "μακριά από εμάς" είναι ακριβώς δίπλα μας.
Καλή χρονιά σε όλους με την ευχή το 16 να μπορέσουμε να δούμε τον πραγματικό κόσμο που αρχίζει εκεί που τελειώνει η μύτη μας. Να έχετε όλοι υγεία.
“Ν' αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω.” Ν.Καζαντζάκης
Αποχαιρετούμε σήμερα το 2015 με την ευχή να μην γυρίσει. Στάσου, θα μου πεις...μα για εσένα προσωπικά ήταν μία καλή χρονιά. Θα σου πω φίλε κι εγώ ότι ο κόσμος χάλασε από τότε που το "προσωπικά" έγινε το μέτρο αξιολόγησης των πάντων.
Σε αφήνω στην δύναμη των εικόνων που σημάδεψαν το δικό μου 2015. Είναι εικόνες παιδιών, συγχώρα με. Δέξου τον λόγο μου. Μόνο μέσα από τα παιδιά μπορείς να δεις τον κόσμο καθαρά. Όπως είναι δηλαδή, και όχι όπως σου "τον σερβίρουν". Από τον μικρό Aylan, στα αδερφάκια που σφιχταγκαλιάζονται στον σεισμό του Νεπαλ και από αυτόν τον πατέρα σαν ήρωα αρχαιοελληνικής τραγωδίας που κουβαλά το παιδάκι του μέχρι τα σύνορα των Σκοπίων αλλά και τις μικρές αναδυόμενες Αφροδίτες της Μυτιλήνης... ο παρανομαστής είναι παντού ο ίδιος. Φτιάξαμε ένα πλαίσιο εφιαλτικό για τα παιδιά του κόσμου τούτου. Αύριο, τα δικά σου και τα δικά μου παιδιά θα τρέξουν με χαρά κάτω από το δέντρο. Κάποια όμως δεν έχουν όχι να τρέξουν, αλλά ούτε γη για να σταθούν. Αυτό το καρουζέλ του τρόμου στέκεις από μακριά και το κοιτάς. Κι αν αύριο πουν στα παιδιά σου "ανέβα" ; Ποιός θα πετάξει για σένα το κλειδί στα γρανάζια για να το σταματήσει ; Για σένα που δεν κατάλαβες ότι το "μακριά από εμάς" είναι ακριβώς δίπλα μας.
Καλή χρονιά σε όλους με την ευχή το 16 να μπορέσουμε να δούμε τον πραγματικό κόσμο που αρχίζει εκεί που τελειώνει η μύτη μας. Να έχετε όλοι υγεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιο σας :