Η ρινική καταρροή είναι με διαφορά το συχνότερο σύμπτωμα που θα συναντήσουμε στα παιδιά μας. Όσο απλό και αν ηχεί, η επιμονή του συμπτώματος για ημέρες και κυρίως η πολύ συχνή επανεμφάνισή του σε άλλοτε σύντομο διάστημα, δημιουργούν δυσφορία στους γονείς και την αίσθηση ότι το παιδί "συνεχώς αρρωσταίνει".
Εντυπωσιακή ακόμη είναι η ετερογένεια με την οποία διαφορετικοί παιδίατροι προσεγγίζουν την ίδια κατάσταση.. Δεν είναι λοιπόν σπάνια η εικόνα, ένα παιδί να πηγαίνει στον γιατρό του για "ένα απλό μπούκωμα" και να φεύγει κυριολεκτικά με μια τσάντα φάρμακα. Βεβαίως, σχεδόν πάντα το παιδί θα γίνει απολύτως καλά. Αυτό σημαίνει ότι το αντιμετωπίσαμε σωστά ;
ΟΙ ΙΩΣΕΙΣ : Μια πολύ μεγάλη ποικιλία ιών θα οδηγήσουν στο ίδιο αποτέλεσμα. Από τους απλούς ρινοιούς μέχρι τον αδενοιό και τους Coxsackie , όλοι θα οδηγήσουν στην οξεία ρινίτιδα. Συνηθέστατα ο πυρετός απουσιάζει. Λόγω των πάρα πολλών διαφορετικών ιών με διαφορετική εποχική κατανομή, η ρινίτιδα είναι ένα σύμπτωμα το οποίο μπορεί να ακολουθεί το παιδί μας πρακτικά καθόλη την διάρκεια του χρόνου, ακόμη και το καλοκαίρι.
ΟΙ ΑΛΛΕΡΓΙΕΣ : Και αυτές "κολλάνε" παντού, όπως και οι ιώσεις. Ο γιατρός εύκολα μπορεί να αποφανθεί ότι το μπούκωμα του παιδιού μας "είναι αλλεργικό". Η αντίφαση είναι ότι ενώ η διάγνωση μπαίνει συχνά, το θέμα επίσης προσπερνάται επιφανειακά. Ποιό παιδί λοιπόν είναι πραγματικά αλλεργικό, σε ποιό μπορούμε να "προλάβουμε" τα συμπτώματα και ποιό απλά εμφανίζει το "φυσιολογικό" μπούκωμα που κάθε παιδί δικαιούται ;
Η ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ ΦΑΡΜΑΚΩΝ: Ποιό,που, πότε και γιατί ;
Α) Αντιβιοτικά. Σχεδόν ποτέ. Εξαίρεση κάποιες βακτηριακές ρινοκολπίτιδες σε μεγαλύτερα παιδιά (συνήθως > 6-8 ετών) πχ. υποτροπιάζουσες ιγμορίτιδες που συνοδεύονται από ρινίτιδα. Το απλό κρυολόγημα είναι δυστυχώς ο βασικός τομέας κατάχρησης των αντιβιοτικών στα παιδιά μας με ολέθρια αποτελέσματα σε όλο το φάσμα της υγείας.
Β) Αντιβηχικά. Καμμία ένδειξη. Το παιδί δεν βήχει επειδή έχει μύξα ! Βήχει γιατί προσβλήθηκε από μια ίωση του αναπνευστικού που εκτός από μπούκωμα προκαλεί ΚΑΙ βήχα λόγω φλεγμονής του κατώτερου αεραγωγού (πνεύμονας, τραχεία).
Γ) Εισπνεόμενα σπρέι. Μόνο σε περιπτώση ιογενούς συριγμού ή σε ασθματικό παροξυσμό που μπορεί εύκολα να πυροδοτηθεί από έναν ρινοιό σε παιδιά με θετικό ιστορικό.
Δ) Αντιισταμινικά. Συχνή η χρήση τους, θεμιτή σε περιπτώσεις παιδιού με γνωστές αλλεργικές εκδηλώσεις και εποχική κατανομή του μπουκώματος. Προσανατολιζόμαστε, ελλείψει άλλων δεικτών, "εκ των ωφελούντων". Εαν το αντιισταμινικό βοήθησε σημαντικά το παιδί, ο γιατρός θα το αφήσει για λίγες ημέρες ακόμη.
Ε) Αποχρεμπτικά- βλεννολυτικά. Αμφισβητείται εδώ και πολλά χρόνια η χρησιμότητά τους, βρίσκουν όμως πάντοτε τον τρόπο να "επιβιώνουν". Δεν βοηθούν στο απλό μπούκωμα, αλλά περισσότερο σε περιπτώσεις χρόνιας κατακράτησης εκκρίσεων χαμηλά. Και πάλι υπο προυποθέσεις.
ΣΤ) Κορτιζόνη. Μόνο σε μορφή ρινικού σπρει για περιπτώσεις αλλεργικής ρινίτιδας.
Ζ) Τοπικά αποσυμφορητικά. Δίδονται επίσης συχνά. Βοηθούν σε περιπτώσεις που δεν μπορούμε να διαχειριστούμε καλώς την υπέρμετρη παραγωγή βλέννης από τα κύτταρα του ρινικού επιθηλίου του παιδιού.
ΟΙ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ :
1) Η ΒΡΟΓΧΙΟΛΙΤΙΔΑ : Μια ιογενής λοίμωξη από τον ιο του αναπνευστικού συγκυτίου που ξεκινά με μπούκωμα. Δυστυχώς κάνει την εμφάνισή της σε πολύ μικρές ηλικίες και επιβαρύνει κάθως οι ημέρες περνούν, την αναπνευστική ικανότητα του μωρού μας. Η θεραπεία της συνίσταται στην χορήγηση υγρών και οξυγόνου, όπου αυτό απαιτείται. Πολλά βρέφη λόγω αναπνευστικής δυσχέρειας και δυσπραγίας να σιτιστούν από του στόματος, θα καταλήξουν για λίγες ημέρες στο νοσοκομείο.
2) Ο ΚΟΚΚΥΤΗΣ : Και αυτός ξεκινά με μπούκωμα για μια εβδομάδα. Θα εξελιχθεί στο παροξυσμικό στάδιο ενίοτε με χαρακτηριστικό βήχα και συχνά με δυνητικά επικίνδυνες άπνοιες.
Στο μικρό βρεφάκι, η διάγνωσή του ΔΕΝ πρέπει να ξεφύγει στον γιατρό. Εδώ η αντιβίωση έχει θέση.
3) ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΔΥΣΚΙΝΗΣΙΑΣ ΚΡΟΣΣΩΝ : Δύσκολο για τον γενικό παιδίατρο που δεν έχει την εμπειρία τέτοιων παιδιών. Πρακτικά, το μωρό από την στιγμή που γεννιέται ρουθουνίζει και εμφανίζει σταθερά μπουκώματα. Εαν η διάγνωση διαφύγει (που είναι το σύνηθες) ακολουθούν υποτροπιάζουσες λοιμώξεις του αναπνευστικού και χρόνιος βήχας. Απόλυτη ένδειξη για επίσκεψη σε παιδοπνευμονόλογο.
4) ΞΕΝΟ ΣΩΜΑ ΣΤΗΝ ΜΥΤΗ : Ο γιατρός μας πρέπει να το υποπτευθεί όταν τρέχει μόνο το ένα από τα δύο ρουθούνια και όταν η μύξα είναι ιδιαίτερα πυώδης. Άμεση επίσκεψη στον ΩΡΛ μας.
ΚΑΤΑΡΡΙΠΤΩΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΜΥΘΟΥΣ :
1) Η αλλαγή του χρώματος της μύξας κατά την διάρκεια ενός κρυολογήματος είναι αναμενόμενη και δεν μαρτυρά μικροβιακή επιμόλυνση.Πράσινη μύξα δεν σημαίνει κατ' ανάγκη αντιβίωση.
2) "Έχει μύξα γιατί κρύωσε". Ο κρύος αέρας βέβαια είναι ένας ερεθιστικός παράγοντας για τις αεροφόρες οδούς. Η παρουσία του συνδυάζεται με την εποχή που η ατμόσφαιρα βρίθει φθινοπωρινών και χειμερινών παθογόνων. Αυτά θα μας "κρυολογήσουν" , όχι απλά το κρύο.
3) "Έκατσε στο ρεύμα" , "το έβγαλα έξω λουσμένο" , "γυρνάει χωρίς κάλτσες"...Απλουστεύσεις.
4) Για κάθε παιδί (ιδίως αυτά που βρίσκονται σε μια σχολική αίθουσα) θεωρείται αποδεκτό να εμφανίσει εως και 10-12 διαφορετικές ιώσεις σε μια σεζόν.
5) Παιδί με μύξα το οποίο δεν ενυδατώνεται καλά (άφθονες ποσότητες νερού και υγρών) , δεν θα γίνει απολύτως καλά όσα φάρμακα κι αν πάρει.
6) Ου γαρ έρχεται μόνον. Τα υπόλοιπα συμπτώματα που συνοδεύουν το μπούκωμα θα μας βοηθήσουν να βάλουμε την διάγνωση. Φτάρνισμα και κόκκινα μάτια θα οδηγήσουν στην αλλεργία. Πυρετός και βήχας σε ιώσεις. Πονοκέφαλος και κακή διάθεση σε παραρινοκολπίτιδα. Δεν είναι όλα τα ίδιο.
Εντυπωσιακή ακόμη είναι η ετερογένεια με την οποία διαφορετικοί παιδίατροι προσεγγίζουν την ίδια κατάσταση.. Δεν είναι λοιπόν σπάνια η εικόνα, ένα παιδί να πηγαίνει στον γιατρό του για "ένα απλό μπούκωμα" και να φεύγει κυριολεκτικά με μια τσάντα φάρμακα. Βεβαίως, σχεδόν πάντα το παιδί θα γίνει απολύτως καλά. Αυτό σημαίνει ότι το αντιμετωπίσαμε σωστά ;
ΟΙ ΙΩΣΕΙΣ : Μια πολύ μεγάλη ποικιλία ιών θα οδηγήσουν στο ίδιο αποτέλεσμα. Από τους απλούς ρινοιούς μέχρι τον αδενοιό και τους Coxsackie , όλοι θα οδηγήσουν στην οξεία ρινίτιδα. Συνηθέστατα ο πυρετός απουσιάζει. Λόγω των πάρα πολλών διαφορετικών ιών με διαφορετική εποχική κατανομή, η ρινίτιδα είναι ένα σύμπτωμα το οποίο μπορεί να ακολουθεί το παιδί μας πρακτικά καθόλη την διάρκεια του χρόνου, ακόμη και το καλοκαίρι.
ΟΙ ΑΛΛΕΡΓΙΕΣ : Και αυτές "κολλάνε" παντού, όπως και οι ιώσεις. Ο γιατρός εύκολα μπορεί να αποφανθεί ότι το μπούκωμα του παιδιού μας "είναι αλλεργικό". Η αντίφαση είναι ότι ενώ η διάγνωση μπαίνει συχνά, το θέμα επίσης προσπερνάται επιφανειακά. Ποιό παιδί λοιπόν είναι πραγματικά αλλεργικό, σε ποιό μπορούμε να "προλάβουμε" τα συμπτώματα και ποιό απλά εμφανίζει το "φυσιολογικό" μπούκωμα που κάθε παιδί δικαιούται ;
Η ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ ΦΑΡΜΑΚΩΝ: Ποιό,που, πότε και γιατί ;
Α) Αντιβιοτικά. Σχεδόν ποτέ. Εξαίρεση κάποιες βακτηριακές ρινοκολπίτιδες σε μεγαλύτερα παιδιά (συνήθως > 6-8 ετών) πχ. υποτροπιάζουσες ιγμορίτιδες που συνοδεύονται από ρινίτιδα. Το απλό κρυολόγημα είναι δυστυχώς ο βασικός τομέας κατάχρησης των αντιβιοτικών στα παιδιά μας με ολέθρια αποτελέσματα σε όλο το φάσμα της υγείας.
Β) Αντιβηχικά. Καμμία ένδειξη. Το παιδί δεν βήχει επειδή έχει μύξα ! Βήχει γιατί προσβλήθηκε από μια ίωση του αναπνευστικού που εκτός από μπούκωμα προκαλεί ΚΑΙ βήχα λόγω φλεγμονής του κατώτερου αεραγωγού (πνεύμονας, τραχεία).
Γ) Εισπνεόμενα σπρέι. Μόνο σε περιπτώση ιογενούς συριγμού ή σε ασθματικό παροξυσμό που μπορεί εύκολα να πυροδοτηθεί από έναν ρινοιό σε παιδιά με θετικό ιστορικό.
Δ) Αντιισταμινικά. Συχνή η χρήση τους, θεμιτή σε περιπτώσεις παιδιού με γνωστές αλλεργικές εκδηλώσεις και εποχική κατανομή του μπουκώματος. Προσανατολιζόμαστε, ελλείψει άλλων δεικτών, "εκ των ωφελούντων". Εαν το αντιισταμινικό βοήθησε σημαντικά το παιδί, ο γιατρός θα το αφήσει για λίγες ημέρες ακόμη.
Ε) Αποχρεμπτικά- βλεννολυτικά. Αμφισβητείται εδώ και πολλά χρόνια η χρησιμότητά τους, βρίσκουν όμως πάντοτε τον τρόπο να "επιβιώνουν". Δεν βοηθούν στο απλό μπούκωμα, αλλά περισσότερο σε περιπτώσεις χρόνιας κατακράτησης εκκρίσεων χαμηλά. Και πάλι υπο προυποθέσεις.
ΣΤ) Κορτιζόνη. Μόνο σε μορφή ρινικού σπρει για περιπτώσεις αλλεργικής ρινίτιδας.
Ζ) Τοπικά αποσυμφορητικά. Δίδονται επίσης συχνά. Βοηθούν σε περιπτώσεις που δεν μπορούμε να διαχειριστούμε καλώς την υπέρμετρη παραγωγή βλέννης από τα κύτταρα του ρινικού επιθηλίου του παιδιού.
ΟΙ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ :
1) Η ΒΡΟΓΧΙΟΛΙΤΙΔΑ : Μια ιογενής λοίμωξη από τον ιο του αναπνευστικού συγκυτίου που ξεκινά με μπούκωμα. Δυστυχώς κάνει την εμφάνισή της σε πολύ μικρές ηλικίες και επιβαρύνει κάθως οι ημέρες περνούν, την αναπνευστική ικανότητα του μωρού μας. Η θεραπεία της συνίσταται στην χορήγηση υγρών και οξυγόνου, όπου αυτό απαιτείται. Πολλά βρέφη λόγω αναπνευστικής δυσχέρειας και δυσπραγίας να σιτιστούν από του στόματος, θα καταλήξουν για λίγες ημέρες στο νοσοκομείο.
2) Ο ΚΟΚΚΥΤΗΣ : Και αυτός ξεκινά με μπούκωμα για μια εβδομάδα. Θα εξελιχθεί στο παροξυσμικό στάδιο ενίοτε με χαρακτηριστικό βήχα και συχνά με δυνητικά επικίνδυνες άπνοιες.
Στο μικρό βρεφάκι, η διάγνωσή του ΔΕΝ πρέπει να ξεφύγει στον γιατρό. Εδώ η αντιβίωση έχει θέση.
3) ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΔΥΣΚΙΝΗΣΙΑΣ ΚΡΟΣΣΩΝ : Δύσκολο για τον γενικό παιδίατρο που δεν έχει την εμπειρία τέτοιων παιδιών. Πρακτικά, το μωρό από την στιγμή που γεννιέται ρουθουνίζει και εμφανίζει σταθερά μπουκώματα. Εαν η διάγνωση διαφύγει (που είναι το σύνηθες) ακολουθούν υποτροπιάζουσες λοιμώξεις του αναπνευστικού και χρόνιος βήχας. Απόλυτη ένδειξη για επίσκεψη σε παιδοπνευμονόλογο.
4) ΞΕΝΟ ΣΩΜΑ ΣΤΗΝ ΜΥΤΗ : Ο γιατρός μας πρέπει να το υποπτευθεί όταν τρέχει μόνο το ένα από τα δύο ρουθούνια και όταν η μύξα είναι ιδιαίτερα πυώδης. Άμεση επίσκεψη στον ΩΡΛ μας.
 |
| ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΡΕΣΟΥΝ ΤΑ SMARTIES....ΕΝΤΑΞΕΙ, ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ! |
ΚΑΤΑΡΡΙΠΤΩΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΜΥΘΟΥΣ :
1) Η αλλαγή του χρώματος της μύξας κατά την διάρκεια ενός κρυολογήματος είναι αναμενόμενη και δεν μαρτυρά μικροβιακή επιμόλυνση.Πράσινη μύξα δεν σημαίνει κατ' ανάγκη αντιβίωση.
2) "Έχει μύξα γιατί κρύωσε". Ο κρύος αέρας βέβαια είναι ένας ερεθιστικός παράγοντας για τις αεροφόρες οδούς. Η παρουσία του συνδυάζεται με την εποχή που η ατμόσφαιρα βρίθει φθινοπωρινών και χειμερινών παθογόνων. Αυτά θα μας "κρυολογήσουν" , όχι απλά το κρύο.
3) "Έκατσε στο ρεύμα" , "το έβγαλα έξω λουσμένο" , "γυρνάει χωρίς κάλτσες"...Απλουστεύσεις.
4) Για κάθε παιδί (ιδίως αυτά που βρίσκονται σε μια σχολική αίθουσα) θεωρείται αποδεκτό να εμφανίσει εως και 10-12 διαφορετικές ιώσεις σε μια σεζόν.
5) Παιδί με μύξα το οποίο δεν ενυδατώνεται καλά (άφθονες ποσότητες νερού και υγρών) , δεν θα γίνει απολύτως καλά όσα φάρμακα κι αν πάρει.
6) Ου γαρ έρχεται μόνον. Τα υπόλοιπα συμπτώματα που συνοδεύουν το μπούκωμα θα μας βοηθήσουν να βάλουμε την διάγνωση. Φτάρνισμα και κόκκινα μάτια θα οδηγήσουν στην αλλεργία. Πυρετός και βήχας σε ιώσεις. Πονοκέφαλος και κακή διάθεση σε παραρινοκολπίτιδα. Δεν είναι όλα τα ίδιο.
 |
| ΑΛΛΕΡΓΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιο σας :