ΑΛΛΑΖΩ ΤΟ ΓΑΛΑ ΤΟΥ ΜΩΡΟΥ. ΤΑ ΕΙΔΙΚΑ ΓΑΛΑΤΑ.

Ένα από τα συχνότερα λάθη που κάνει ένας γονιός σε συνεργασία με τον παιδίατρο είναι να αλλάζουν το γάλα του μωρού με κάποιο άλλο. Στις περισσότερες των περιπτώσεων, η αλλαγή αυτή δεν στοιχειοθετείται.Το αποτέλεσμα είναι συνήθως αντιφατικό. Και αυτό με την σειρά του θα οδηγήσει σε μια δεύτερη αλλαγή ή και σε μια τρίτη κ.ο.κ

ΠΟΙΟ ΑΠ'ΟΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ;

Η συχνότερη αιτίαση : "Το παιδί δεν πίνει καλά το γάλα. Να το αλλάξουμε με κάποιο άλλο που έχει καλύτερη γεύση (μήπως και πίνει εκείνο καλύτερα)".

Τα βρεφικά γάλατα της πρώτης βρεφικής ηλικίας βρίσκονται πολύ κοντά σε σύσταση και σε γεύση. Αυτό δεν ίσχυε πάντα. Σε προηγούμενες δεκαετίες είχαμε "περισσότερο νόστιμα" γάλατα για "δύσκολα μωρά" τα οποία περιείχαν ακόμη και...ζάχαρη! Η τακτική αυτή έχει εγκαταλειφθεί σήμερα βάσει επίσημης οδηγίας, με αποτέλεσμα οι διάφορες γεύσεις και υφές να συγκλίνουν.

"Και όμως! Το καινούριο γάλα το μωρό το πίνει καλύτερα!"

Ναι. Μπορεί να συμβεί. Όχι όμως στον βαθμό που παρουσιάζεται. Πολλές φορές είναι  θέμα συγκυρίας. Όπως και να χει, δεν δικαιολογεί την ευκολία με την οποία ένας παιδίατρος αλλάζει σε ένα μωρό γάλατα. Το σίγουρο δεδομένο : Πολύ περισσότερες είναι οι πιθανότητες ένα μωρό να ταλαιπωρηθεί κάνοντας βόλτες ανάμεσα σε διάφορα γάλατα (και πολλές φορες εως και να επιστρέψει στο αρχικό!) παρά να ωφεληθεί σημαντικά.

Πραγματικότητα : Το γάλα που τα μωρά πίνουν καλύτερα από όλα...είναι με διαφορά το πιο πικρό! Με άλλα λόγια...το μητρικό. Πώς εξηγείται λοιπόν ότι τα μωρά το πίνουν τόσο λαίμαργα ; Είναι απλό. Η γεύση είναι μια αίσθηση επίκτητη. Τα μωρά τρέφονται αποκλειστικά με γάλα. Αυτή είναι η μόνη γεύση που ξέρουν και επομένως αγαπούν. Το "πικρό" επομένως δεν τους ενοχλεί, εφόσον δεν γνωρίζουν "το γλυκό" για να αντιπαραβάλλουν τα δύο. Το αντίθετο γίνεται ορατό ιδίως μετά τον χρόνο. Το παιδί μας τότε έχει έρθει σε επαφή με μια σειρά από γεύσεις και για τον λόγο τούτο αρχίζει να χάνει το ενδιαφέρον του για το γάλα.

ΤΑ ΕΙΔΙΚΑ ΓΑΛΑΤΑ

Η σύγχρονη τεχνογνωσία στην βρεφική διατροφή μας παρέχει μια σειρά από ειδικά γάλατα για κάθε περίσταση. Υποαλλεργικά , για αναγωγές, για κολικούς , για δυσκοιλιότητα, χωρίς λακτόζη κ.ο.κ. Θα περίμενε κανείς ότι όλα αυτά θα αποτελούσαν όπλα στην φαρέτρα μας και εργαλεία στην σύγχρονη Παιδιατρική. Τελικώς, έγιναν πεδίο κατάχρησης.

Επιτρέπεται ένα μωρό να κάνει αναγωγές ; Πότε αυτό συνιστά γαστροοισοφαγική παλινδρομική νόσο ; Και πότε πρέπει να εισάγουμε ένα ειδικό γάλα ; Η Ευρωπαική Γαστρεντερολογική Εταιρεία είναι σαφής : Αντιαναγωγικό γάλα χρησιμοποιείται μόνο :

α) σε βρέφους με πολλαπλούς εμέτους το οποίο εμφανίζει στασιμότητα ή απώλεια βάρους και κίνδυνο ανάπτυξης οισοφαγίτιδας
β) σε βρέφος με διεγνωσμένη σοβαρή παλινδρόμηση που προκαλεί συμπτωματολογία από το αναπνευστικό (άπνοιες, υποτροπιάζουσες λοιμώξεις)

Δυσκοιλιότητα: Τα περισσότερα μωρά στην ηλικία 40-60 ημερών ενδέχεται να εμφανίσουν κάποιου βαθμού δυσκοιλιότητα. Αυτό δεν είναι ένδειξη να ξεκινήσουν άμεσα ειδικό γάλα. Υπάρχουν ενέργειες που προέχουν όπως το βρεφικό ρόφημα βοτάνων και το μασάζ στην περιοχή της κοιλίτσας του μωρού μας. Για ορισμένους και τα προβιοτικά.

Κολικοί : Λόγω του θορυβώδους του συμπτώματος, αυτό είναι ένα συνηθισμένο πεδίο αλλαγής. Το δεχόμαστε επί μεγάλης έντασης και αποτυχίας των υπολοίπων μεθόδων.

Υποαλλεργικά : Είναι η περισσότερο παρεξηγημένη κατηγορία. Έχουν μια και μόνο απόλυτη ένδειξη. Χορηγούνται σε παιδιά με θετικό οικογενειακό ιστορικό για αλλεργία στο γάλα αγελάδας, ή έντονες ατοπίες (άσθμα, έντονα εκζέματα κτλ). Δεν έχουν καμμία θέση στην θεραπεία πιθανής αλλεργίας στο αγελαδινό γάλα του ίδιου του μωρού.

Χωρίς λακτόζη : Πολλοί γονείς έχουν την εσφαλμένη εντύπωση ότι το μωρό τους εμφανίζει  δυσανεξία στην λακτόζη. Αυτό πρακτικά μπορεί να ισχύσει σε παιδιά μεγαλύτερα των 3 ετών κατά κανόνα. Άλλοι πάλι πιστεύουν ότι το συγκεκριμένο γάλα είναι θεραπεία για την γαστρεντερίτιδα. Όχι. Χορηγείται μόνο μετά από ένα σχετικά μακρό διάστημα διαρροιών (>7 ημερών) , μέχρις ότου οι κενώσεις επανέλθουν στην φυσιολογική τους σύσταση.

Συμπέρασμα : Η αλλαγή του γάλακτος του παιδιού μας θα πρέπει να γίνεται κατόπιν ώριμης σκέψης και επί απόλυτης ένδειξης. Το παιδί μας σε μια τέτοια περίπτωση μπορεί να ωφεληθεί ουσιαστικά. Κάθε τι άλλο, είναι απλώς πειραματισμοί που είναι πιθανό να υποβάλλουν το παιδί μας και εμας σε ταλαιπωρία.