Ο ΙΟΣ ΤΗΣ ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑΣ

 Τα σχολεια λοιπον (με καποιο τροπο) πρεπει να ανοιξουν. Και ο γονιος που θα στειλει το παιδι, γνωριζει οτι το εκθετει στον ιο, με τον ιδιο ακριβως τροπο βεβαια που και ο ιδιος θα εκτεθει με την επιστροφη στην εργασια του. Εαν κολλησουν, αμφοτεροι μαλλον θα νοσησουν ελαφρα. Εν μεσω αυτου του πλαισιου (που νομιζω οτι ο κοσμος το εχει αποδεχτει) , ειναι μαλλον αχρειαστη καθε ακροβατικη προσπαθεια να αποδειξουμε «ξαφνικα» οτι τα παιδια δεν μεταδιδουν.


📍 Χρησιμοποιηθηκε ως περιτυλιγμα απο τον ιδιο μαλιστα τον Καθηγητη, ενα case report, δηλαδη ΜΟΝΟ ΜΙΑ περιπτωση ΕΝΟΣ ΜΟΝΟ παιδιου, το οποιο ηταν θετικο και δεν μετεδωσε στους γυρω του. Ειναι αυτο αρκετο ; Ποιες αποφασεις σημαντικες θα λαβουμε με βαση το «ενα παιδι καπου» που δεν κολλησε τους αλλους ;

📍 Υπαρχουν ολοκληρες μελετες με μεγαλυτερες σειρες παιδιων, όπως αυτη που παραθετουμε απο το κορυφαιο ιατρικο περιοδικο “The Lancet of Infectious Diseases”, οι οποιες δειχνουν οτι ο ιος προσβαλλει τα παιδια σε ποσοστα αντιστοιχα με αυτα των ενηλικων, ασχετως εαν αυτα νοσουν ελαφρυτερα τελικως. (στην εικονα αυτο αναπαρισταται με την μπλε μπαρα - attack rate - η οποια στο γκρουπ των παιδιων ειναι στο ιδιο, εαν οχι σε μεγαλυτερο υψος, απο εκεινη των νεαρων ενηλικων). Η μελετη ειναι δημοσιευμενη στις 27 Απριλιου. Μηπως και αυτη ειναι παλιά ;




 


📍 Σε μια αλλη σοβαρη μελετη (στην οποια αναφερθηκε και ο Καθηγητης επιλεκτικα) δημοσιευμενη στις 31 Μαρτιου στο επισης σοβαρο Journal of Medical Virology αναφερεται μεν οτι τα συνολικα περιστατικα στα παιδια ειναι αριθμητικα λιγα, αλλα αυτο οφειλεται σε ενα βαθμο στο οτι πολλα απο αυτα ειναι ασυμπτωματικα και ως εκ τουτου δεν θα διαγνωστουν ποτε. Η ιδια μελετη δειχνει κατηγορηματικα επισης οτι τα μικρα παιδια εχουν μεγαλυτερο χρονο επωασης και σε συνδυασμο με τα ελαφρα τους συμπτωματα, μπορουν να ευθυνονται για την μεταδοση στο ενδοοικογενειακο περιβαλλον.

Τι σημαινουν ολα αυτα ; Οτι μας «δουλευουν» και οτι «τωρα τα αλλαζουν» οπως (δυστυχως) εφτασε να πιστευει πολυς κοσμος ; Οχι βεβαια. Αυτο δειχνει με τον πιο αναγλυφο τροπο οτι τα δεδομενα ακομα ειναι ρευστα. Οτι ακομη μαθαινουμε. Και αυτο στην Ιατρικη ειναι παντοτε μια μακρα και επιπονη διαδικασια. Αρκει να λεμε, σε καθε σταθμο της διαδρομης αυτης, την αληθεια στον κοσμο. Στον κοσμο που εχει δειξει και ωριμοτητα και υπομονη. Τωρα ειναι η ωρα να σταθουμε ισοϋψώς διπλα του και οχι απεναντι του. Αλλιως,την μία θα του κουναμε το δακτυλο για να ΜΗΝ φοραει μασκα και μετα θα ριχνουμε προστιμα σε οσους δεν φορουν.


«Μασκα δεν εχω να γυρνω στο καρναβαλι ετουτο, μονο μια απόχη να τρυγω της σιωπής τον πλουτο», λοιπον.