Το άνοιγμα των σχολείων για πολλούς συνδυάζεται με την αρχή των ιώσεων. Το συνήθως "ήρεμο" και "χαλαρό" καλοκαίρι θα δώσει την θέση του στο "περιπετειώδες" φθινόπωρο. Με το πρώτο μπούκωμα, οι γονείς θα σκεφτούν : " Αρχίσαμε...". Κουβαλώντας ενίοτε κακές εμπειρίες από προηγούμενα σχολικά έτη και πολύ περισσότερο εαν υπάρχουν μικρότερα παιδιά στην οικογένεια, η σκέψη και μόνο γεννά ανασφάλεια.
Στην Ιατρική όμως, και πολύ παραπάνω στην Παιδιατρική, το μυστικό της καλής υγείας δεν κρύβεται στην αντιμετώπιση αλλά στην πρόληψη. Το να πάρει το παιδί φάρμακα και να γίνει καλά είναι μια μικρή επιτυχία. Η μεγάλη όμως επιτυχία είναι να μην αρρωστήσει ευθύς - εξαρχής. Αυτό μάλιστα! Μας ενδιαφέρει έτσι δεν είναι ;
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΜΙΚΡΟΒΙΑ, ΟΙ ΙΟΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΜΕΤΑΔΙΔΟΝΤΑΙ ; Τα μικρόβια και οι ιοί είναι παθογόνα τα οποία μεταδίδονται εύκολα στα παιδιά μας, πολλαπλασιάζονται εντός του σώματος τους και "γεννούν αρρώστιες". Ιος και μικρόβιο δεν είναι έννοιες ταυτόσημες. Οι ιοί του περιβάλλοντος είναι απείρως περισσότεροι και μεταδίδονται πολύ ευκολότερα. Επομένως, είναι πολύ συχνότερο το παιδί μας να έχει μια ιογενή συνδρομή παρά μια μικροβιακή λοίμωξη (αναλογία 9/1 περίπου σε φυσιολογικά παιδιά). Τα μικρόβια από την άλλη προκαλούν σοβαρότερες λοιμώξεις. Η θεραπεία τους περιλαμβάνει την χορήγηση αντιμικροβιακής θεραπείας, δηλαδή αντιβιοτικού. Αυτό ΔΕΝ ισχύει για τους ιούς. Τα αντιβιοτικά δρουν ενάντια μόνο στα μικρόβια. Συνδυάζοντας τις ανωτέρω πληροφορίες, θα καταλήξετε στο συμπέρασμα ότι στις 10 φορές που το παιδί σας θα κάνει πυρετό, στατιστικώς θα χρειαστεί αντιβίωση μόνο την μια!
Τρόποι μετάδοσης :
Α) Αερογενώς μέσω του ανωτέρου αναπνευστικού
Β) Μέσω σημείων εισόδου στο δέρμα
Γ) Με την εντεροστοματική οδό
Δ) Από την ανιούσα όδο για λοιμώξεις της ουρογεννητικής περιοχής
Πρακτικά για το καθένα:
Α) Εισπνέουμε μολυσμένα σωματίδια που αιωρούνται στον αέρα. Ο βήχας, το φτάρνισμα, ακόμη και η απλή ομιλία μπορεί να απελευθερώσει στο δωμάτιο παθογόνα που θα εισέλθουν εύκολα στον οργανισμό μας μέσω της μύτης και του στόματος.
Β) Δύσκολα μπορεί να βρεί κανείς παιδί με "ανέπαφο" δέρμα. Από χτυπήματα και γδαρμένα γόνατα μέχρι απλές εκδορές και τσιμπήματα κουνουπιών, όλα δημιουργούν πύλες εισόδου στο δέρμα του παιδιού μας. Οι λοιμώξεις αυτής της κατηγορίας είναι κυρίως μικροβιακές με βασιλιά όλων (ποιόν άλλο;) τον σταφυλόκοκκο, ο οποίος υπάρχει παντού.
Γ) Το παιδί βάζει τα βρώμικα χεράκια του στο στόμα. Αυτό από μόνο του αρκεί. Άλλες λοιμώξεις που μεταδίδονται με την αυτή οδό αφορούν την πόση ακατάλληλου νερού και κακώς συντηρημένων τροφίμων.
Δ) Το "πουλάκι" του παιδιού μας είναι μια πύλη εισόδου μικροβίων που μπορούν να μεταδοθούν με βρώμικα χέρια, κακό σκούπισμα με το χαρτί της τουαλέτας και άλλα μολυσμένα αντικείμενα (λεκάνη τουαλέτας).
Τι μπορώ να κάνω ;
1. Επιμελής αερισμός και καθαρισμός της σχολικής αίθουσας. Πολλές φορές ο αερισμός της αίθουσας δεν είναι επαρκής. Το περίεργο των ελληνικών σχολείων είναι ότι αυτό παρατηρείται κυρίως τον χειμώνα ("για να μην κρυώσει η τάξη") που η ατμόσφαιρα της αίθουσας βρίθει παθογόνων στο ζενίθ των ιώσεων. Η αίθουσα οφείλει να αερίζεται σε ΚΑΘΕ διάλλειμα και όχι μόνο στην αρχή ή το τέλος της ημέρας. Ένα πρόβλημα ακόμη είναι η παλαιότητα των υλικών. Η έδρα, το βάθρο του πίνακα, οι βιβλιοθήκες μπορεί να μετρούν δεκαετίες ζωής. Υπάρχουν γωνίες και υλικά που μαζεύουν σκόνη που εισπνέεται από τους μικρούς μαθητές, οδηγώντας σε λοιμώξεις και κυρίως σε αλλεργικές εκδηλώσεις.
2. Το πλύσιμο των χεριών. Μια κουλτούρα που δεν έχουμε. Τα παιδιά μας δεν εκπαιδεύονται ούτε στο συχνό, αλλά κυρίως ούτε στο σωστό πλύσιμο των χεριών τους. Το αντισηπτικό gel που συναντούμε σε πολλές σχολικές τσάντες, είναι μια καλή σκέψη, αλλά δρα πολλές φορές ανταγωνιστικά προς το πλύσιμο με νερό και σαπούνι, το οποίο ΔΕΝ αντικαθίσταται.
3. Ο εμβολιασμός των παιδιών μας. Θα μπορούσαμε να το βάλουμε πρώτο, αφού από εκεί ξεκινά κάθε έννοια πρόληψης στην παιδιατρική. Για όσους δεν επιθυμείτε να εμβολιάσετε τα παιδιά σας, διότι θεωρείτε την προσέγγιση αυτή "ψαγμένη" και έχετε διαβάσει διάφορα στο ίντερνετ, δεν έχω κάποια συμβουλή παρά μόνον μια ευχή : Να είναι τα παιδιά σας καλά. Για τους υπολοίπους κανονικούς γονείς θα συνέστηνα προσεκτικά στην αρχή της σχολικής χρονιάς μαζί με τον παιδίατρο τους να ελέγξουν τις εμβολιαστικές εκκρεμότητες του παιδιού και να προγραμματίσουν τυχόν αναμνηστικές δόσεις σύντομα. Όσο το παιδί μας μεγαλώνει, τόσο πιο πολύ χαλαρώνουμε, τόσο λιγότερο επισκεπτόμαστε τον παιδίατρο (λογικό) και αυτό ενέχει τον κίνδυνο να ξεχαστούν επαναληπτικές δόσεις που είναι σημειωμένες στο βιβλιάριο υγείας, το οποίο σπάνια πια ανοίγουμε.
4. Το κολατσιό του παιδιού. Η κρίση έχει και τα καλά της. Πολλές είναι πλεον οι μητέρες που ετοιμάζουν μόνες τους το κολατσιό του παιδιού τους και δεν αφήνουν τον ρόλο αυτό στο κυλικείο ή το περίπτερο της γωνίας. Βεβαίως, τα κυλικεία των σχολείων ελέγχονται και πρέπει να δεχτούμε ότι περιέχουν "ασφαλή" τρόφιμα για τα παιδιά μας. Η προετοιμασία του κολατσιού όμως από το σπίτι, δεν διασφαλίζει μόνο την ασφάλεια του τροφίμου, αλλά και το ότι το παιδί μας θα τρέφεται σωστά. Σε αντίθετη περίπτωση, το κρουασάν και το γαριδάκι θα πάνε σύννεφο. Οι γονείς ακόμη θα πρέπει να φροντίσουν το παιδί να έχει μαζί του ένα-δύο μπουκαλάκια καθαρό και ασφαλές νερό. Οι εποχές που πίναμε νερό σκυφτοί από την σκουριασμένη βρύση, αν και προκαλούν νοσταλγία σε εμάς τους γονείς, ανήκουν στο παρελθόν.
5. Η εκπαίδευση στην τουαλέτα. Η καθαριότητα των σχολικών τουαλετών οφείλει να είναι υποδειγματική. Αυτό ομώς δεν αρκεί. Πρέπει να εκπαιδεύσουμε το παιδί μας να την χρησιμοποιεί σωστά και προσεκτικά, να σκουπίζεται με τον δέοντα τρόπο και να πλένει τα χέρια του πριν και μετά την χρήση. Ακόμη, πρέπει το παιδί μας να εκπαιδευτεί να μην κρατά τα "τσίσα" του κατά τις ώρες του σχολείου. Πολλά παιδιά υιοθετούν μια τέτοια στάση, είτε γιατί δεν τους αρέσουν οι τουαλέτες, είτε γιατί δεν θέλουν να αφήσουν το παιχνίδι και τους φίλους στο διάλλειμα. Η παραμονή όμως των ούρων επι μακρώ στην κύστη του παιδιού είναι βασικότατος προδιαθετικός παράγοντας ουρολοιμώξεων και άλλων διαταραχών της ούρησης.
6. Οι καλές συνήθειες. Η ζωή στο σπίτι, πολλές φορές καθορίζει την "επιβίωση" του παιδιού στο σχολικό περιβάλλον. Ένα παιδί που δεν διατρέφεται σωστά, που δεν ενυδατώνεται σωστά, που δεν κοιμάται σωστά, είναι ένα παιδί "ευπαθές" σε λοιμώξεις. Το παιδί μαθαίνει στο σπίτι να πλένει τα χέρια του σωστά, μαθαίνει ότι τα νύχια του μπορούν να παγιδεύσουν μικρόβια από κάτω τους (και επομένως πρέπει να είναι κομμένα και καθαρά), μαθαίνει να φταρνίζεται διακριτικά στον αγκώνα του. Είναι εύκολο λοιπόν να δείξεις το σχολείο με το δάκτυλο, αλλά η αλήθεια είναι ότι όλα ξεκινούν από την οικογένεια.
7. Η υπευθυνότητα γονέων και δασκάλων. Στο τέλος πάντα το πιο σημαντικό ! Εαν δεν μας γίνει βίωμα ότι ΟΛΑ τα παιδιά της τάξης είναι και δικά μας παιδιά, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να προστατεύσουμε το παιδί μας. Συνεχίζουμε να στέλνουμε το παιδί μας στο σχολείο ενώ γνωρίζουμε ότι δεν είναι απολύτως υγιές. Ενώ γνωρίζουμε ότι έχει αρκετό μπούκωμα είτε έντονο παραγωγικό βήχα είτε δεκατική κίνηση. Βιαζόμαστε να επιστρέψει σύντομα μετά από μια ίωση. Γιατί δεν έχουμε που να το αφήσουμε ή για να μην χάσει άλλα μαθήματα. Δεν εξετάζω τα κίνητρα του καθενός γιατί το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Το παιδί μας δεν θα αναρρώσει σωστά και η υπόλοιπη τάξη θα τεθεί σε κίνδυνο. Ενίοτε είμαστε και υποκριτικοί. Κατακρίνουμε την τάδε μάνα ότι "έστειλε το παιδί της ενώ είναι άρρωστο και θα μας κολλήσει" , για να κάνουμε εμείς τα ίδια την επόμενη εβδομάδα.
Τις περισσότερες φορές δεν γνωρίζουμε καν τι έχει το παιδί μας. Αρκούμαστε στο να τηλεφωνήσουμε απλά στον παιδίατρο και αυτός λανθασμένα αρκείται από το τηλέφωνο να μας πει δυο πράγματα στο περίπου. Κάπως έτσι βλέπεις ολόκληρες τάξεις να κουβαλάνε στρεπτόκοκκο και άλλες να κάνουν επιδημίες από μυκόπλασμα και να έχουν όλα τα παιδιά βήχα. Πολύ απλά γιατί δεν γνωρίζαμε εξ'αρχής και δεν μπορέσαμε να προβλέψουμε και να προφυλάξουμε τα παιδιά μας.
Το αβίαστο συμπεράσμα : Οικογένεια-σχολείο-παιδίατρος μοιράζονται από κοινού την σημαντική ευθύνη της πρόληψης της υγείας των μικρών μαθητών. Πρέπει να βαδίζουν χέρι-χέρι επάνω σε μια κοινή κουλτούρα ότι κάθε παιδί του σχολείου είναι το ίδιο σημαντικό και όχι μόνο το δικό μας. Το σχολείο οφείλει να απολυμαίνει και να αερίζει τους χώρους του επιμελώς. Να οργανώνει ομιλίες ευαισθητοποίησης των γονέων. Τα τεράστια κενά στην ενημέρωση και η πλήρης έλλειψη της σχολικής ιατρικής (που είναι θεσμός σε όλες τις "κανονικές" χώρες του κόσμου) μπορούν μερικώς να καλυφθούν από την κάθε οικογένεια και τον κάθε παιδίατρο ξεχωριστά και λίγο-λίγο. Αυτά τα μικρά "λίγο" θα μας κάνουν τελικώς το μεγάλο "πολύ". Ένα σχολείο φιλικό απέναντι στην υγεία του παιδιού μας!
ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ !
Στην Ιατρική όμως, και πολύ παραπάνω στην Παιδιατρική, το μυστικό της καλής υγείας δεν κρύβεται στην αντιμετώπιση αλλά στην πρόληψη. Το να πάρει το παιδί φάρμακα και να γίνει καλά είναι μια μικρή επιτυχία. Η μεγάλη όμως επιτυχία είναι να μην αρρωστήσει ευθύς - εξαρχής. Αυτό μάλιστα! Μας ενδιαφέρει έτσι δεν είναι ;
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΜΙΚΡΟΒΙΑ, ΟΙ ΙΟΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΜΕΤΑΔΙΔΟΝΤΑΙ ; Τα μικρόβια και οι ιοί είναι παθογόνα τα οποία μεταδίδονται εύκολα στα παιδιά μας, πολλαπλασιάζονται εντός του σώματος τους και "γεννούν αρρώστιες". Ιος και μικρόβιο δεν είναι έννοιες ταυτόσημες. Οι ιοί του περιβάλλοντος είναι απείρως περισσότεροι και μεταδίδονται πολύ ευκολότερα. Επομένως, είναι πολύ συχνότερο το παιδί μας να έχει μια ιογενή συνδρομή παρά μια μικροβιακή λοίμωξη (αναλογία 9/1 περίπου σε φυσιολογικά παιδιά). Τα μικρόβια από την άλλη προκαλούν σοβαρότερες λοιμώξεις. Η θεραπεία τους περιλαμβάνει την χορήγηση αντιμικροβιακής θεραπείας, δηλαδή αντιβιοτικού. Αυτό ΔΕΝ ισχύει για τους ιούς. Τα αντιβιοτικά δρουν ενάντια μόνο στα μικρόβια. Συνδυάζοντας τις ανωτέρω πληροφορίες, θα καταλήξετε στο συμπέρασμα ότι στις 10 φορές που το παιδί σας θα κάνει πυρετό, στατιστικώς θα χρειαστεί αντιβίωση μόνο την μια!
Τρόποι μετάδοσης :
Α) Αερογενώς μέσω του ανωτέρου αναπνευστικού
Β) Μέσω σημείων εισόδου στο δέρμα
Γ) Με την εντεροστοματική οδό
Δ) Από την ανιούσα όδο για λοιμώξεις της ουρογεννητικής περιοχής
 |
| ΚΑΙ ΤΩΡΑ...ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΠΑΡΤΕ ΒΑΘΙΕΣ ΑΝΑΣΟΥΛΕΣ! |
Πρακτικά για το καθένα:
Α) Εισπνέουμε μολυσμένα σωματίδια που αιωρούνται στον αέρα. Ο βήχας, το φτάρνισμα, ακόμη και η απλή ομιλία μπορεί να απελευθερώσει στο δωμάτιο παθογόνα που θα εισέλθουν εύκολα στον οργανισμό μας μέσω της μύτης και του στόματος.
Β) Δύσκολα μπορεί να βρεί κανείς παιδί με "ανέπαφο" δέρμα. Από χτυπήματα και γδαρμένα γόνατα μέχρι απλές εκδορές και τσιμπήματα κουνουπιών, όλα δημιουργούν πύλες εισόδου στο δέρμα του παιδιού μας. Οι λοιμώξεις αυτής της κατηγορίας είναι κυρίως μικροβιακές με βασιλιά όλων (ποιόν άλλο;) τον σταφυλόκοκκο, ο οποίος υπάρχει παντού.
Γ) Το παιδί βάζει τα βρώμικα χεράκια του στο στόμα. Αυτό από μόνο του αρκεί. Άλλες λοιμώξεις που μεταδίδονται με την αυτή οδό αφορούν την πόση ακατάλληλου νερού και κακώς συντηρημένων τροφίμων.
Δ) Το "πουλάκι" του παιδιού μας είναι μια πύλη εισόδου μικροβίων που μπορούν να μεταδοθούν με βρώμικα χέρια, κακό σκούπισμα με το χαρτί της τουαλέτας και άλλα μολυσμένα αντικείμενα (λεκάνη τουαλέτας).
Τι μπορώ να κάνω ;
1. Επιμελής αερισμός και καθαρισμός της σχολικής αίθουσας. Πολλές φορές ο αερισμός της αίθουσας δεν είναι επαρκής. Το περίεργο των ελληνικών σχολείων είναι ότι αυτό παρατηρείται κυρίως τον χειμώνα ("για να μην κρυώσει η τάξη") που η ατμόσφαιρα της αίθουσας βρίθει παθογόνων στο ζενίθ των ιώσεων. Η αίθουσα οφείλει να αερίζεται σε ΚΑΘΕ διάλλειμα και όχι μόνο στην αρχή ή το τέλος της ημέρας. Ένα πρόβλημα ακόμη είναι η παλαιότητα των υλικών. Η έδρα, το βάθρο του πίνακα, οι βιβλιοθήκες μπορεί να μετρούν δεκαετίες ζωής. Υπάρχουν γωνίες και υλικά που μαζεύουν σκόνη που εισπνέεται από τους μικρούς μαθητές, οδηγώντας σε λοιμώξεις και κυρίως σε αλλεργικές εκδηλώσεις.
2. Το πλύσιμο των χεριών. Μια κουλτούρα που δεν έχουμε. Τα παιδιά μας δεν εκπαιδεύονται ούτε στο συχνό, αλλά κυρίως ούτε στο σωστό πλύσιμο των χεριών τους. Το αντισηπτικό gel που συναντούμε σε πολλές σχολικές τσάντες, είναι μια καλή σκέψη, αλλά δρα πολλές φορές ανταγωνιστικά προς το πλύσιμο με νερό και σαπούνι, το οποίο ΔΕΝ αντικαθίσταται.
 |
| "ΕΜΕΝΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΞΕΡΕΙ ΝΑ ΠΛΕΝΕΙ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΣΩΣΤΑ!". ΔΙΑΒΑΣΕ ΚΑΙ ΞΑΝΑΣΚΕΨΟΥ ΤΟ! |
3. Ο εμβολιασμός των παιδιών μας. Θα μπορούσαμε να το βάλουμε πρώτο, αφού από εκεί ξεκινά κάθε έννοια πρόληψης στην παιδιατρική. Για όσους δεν επιθυμείτε να εμβολιάσετε τα παιδιά σας, διότι θεωρείτε την προσέγγιση αυτή "ψαγμένη" και έχετε διαβάσει διάφορα στο ίντερνετ, δεν έχω κάποια συμβουλή παρά μόνον μια ευχή : Να είναι τα παιδιά σας καλά. Για τους υπολοίπους κανονικούς γονείς θα συνέστηνα προσεκτικά στην αρχή της σχολικής χρονιάς μαζί με τον παιδίατρο τους να ελέγξουν τις εμβολιαστικές εκκρεμότητες του παιδιού και να προγραμματίσουν τυχόν αναμνηστικές δόσεις σύντομα. Όσο το παιδί μας μεγαλώνει, τόσο πιο πολύ χαλαρώνουμε, τόσο λιγότερο επισκεπτόμαστε τον παιδίατρο (λογικό) και αυτό ενέχει τον κίνδυνο να ξεχαστούν επαναληπτικές δόσεις που είναι σημειωμένες στο βιβλιάριο υγείας, το οποίο σπάνια πια ανοίγουμε.
4. Το κολατσιό του παιδιού. Η κρίση έχει και τα καλά της. Πολλές είναι πλεον οι μητέρες που ετοιμάζουν μόνες τους το κολατσιό του παιδιού τους και δεν αφήνουν τον ρόλο αυτό στο κυλικείο ή το περίπτερο της γωνίας. Βεβαίως, τα κυλικεία των σχολείων ελέγχονται και πρέπει να δεχτούμε ότι περιέχουν "ασφαλή" τρόφιμα για τα παιδιά μας. Η προετοιμασία του κολατσιού όμως από το σπίτι, δεν διασφαλίζει μόνο την ασφάλεια του τροφίμου, αλλά και το ότι το παιδί μας θα τρέφεται σωστά. Σε αντίθετη περίπτωση, το κρουασάν και το γαριδάκι θα πάνε σύννεφο. Οι γονείς ακόμη θα πρέπει να φροντίσουν το παιδί να έχει μαζί του ένα-δύο μπουκαλάκια καθαρό και ασφαλές νερό. Οι εποχές που πίναμε νερό σκυφτοί από την σκουριασμένη βρύση, αν και προκαλούν νοσταλγία σε εμάς τους γονείς, ανήκουν στο παρελθόν.
 | ||||
| ΤΟ "ΚΟΛΑΤΣΙΟ" ΚΑΠΟΤΕ... |
 |
| "ΣΤΙΣ ΒΡΥΣΕΣ..." |
5. Η εκπαίδευση στην τουαλέτα. Η καθαριότητα των σχολικών τουαλετών οφείλει να είναι υποδειγματική. Αυτό ομώς δεν αρκεί. Πρέπει να εκπαιδεύσουμε το παιδί μας να την χρησιμοποιεί σωστά και προσεκτικά, να σκουπίζεται με τον δέοντα τρόπο και να πλένει τα χέρια του πριν και μετά την χρήση. Ακόμη, πρέπει το παιδί μας να εκπαιδευτεί να μην κρατά τα "τσίσα" του κατά τις ώρες του σχολείου. Πολλά παιδιά υιοθετούν μια τέτοια στάση, είτε γιατί δεν τους αρέσουν οι τουαλέτες, είτε γιατί δεν θέλουν να αφήσουν το παιχνίδι και τους φίλους στο διάλλειμα. Η παραμονή όμως των ούρων επι μακρώ στην κύστη του παιδιού είναι βασικότατος προδιαθετικός παράγοντας ουρολοιμώξεων και άλλων διαταραχών της ούρησης.
6. Οι καλές συνήθειες. Η ζωή στο σπίτι, πολλές φορές καθορίζει την "επιβίωση" του παιδιού στο σχολικό περιβάλλον. Ένα παιδί που δεν διατρέφεται σωστά, που δεν ενυδατώνεται σωστά, που δεν κοιμάται σωστά, είναι ένα παιδί "ευπαθές" σε λοιμώξεις. Το παιδί μαθαίνει στο σπίτι να πλένει τα χέρια του σωστά, μαθαίνει ότι τα νύχια του μπορούν να παγιδεύσουν μικρόβια από κάτω τους (και επομένως πρέπει να είναι κομμένα και καθαρά), μαθαίνει να φταρνίζεται διακριτικά στον αγκώνα του. Είναι εύκολο λοιπόν να δείξεις το σχολείο με το δάκτυλο, αλλά η αλήθεια είναι ότι όλα ξεκινούν από την οικογένεια.
 |
| ΠΕΣ ΤΑ ΒΡΕ ΔΡΑΚΟΥΛΑ! |
7. Η υπευθυνότητα γονέων και δασκάλων. Στο τέλος πάντα το πιο σημαντικό ! Εαν δεν μας γίνει βίωμα ότι ΟΛΑ τα παιδιά της τάξης είναι και δικά μας παιδιά, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να προστατεύσουμε το παιδί μας. Συνεχίζουμε να στέλνουμε το παιδί μας στο σχολείο ενώ γνωρίζουμε ότι δεν είναι απολύτως υγιές. Ενώ γνωρίζουμε ότι έχει αρκετό μπούκωμα είτε έντονο παραγωγικό βήχα είτε δεκατική κίνηση. Βιαζόμαστε να επιστρέψει σύντομα μετά από μια ίωση. Γιατί δεν έχουμε που να το αφήσουμε ή για να μην χάσει άλλα μαθήματα. Δεν εξετάζω τα κίνητρα του καθενός γιατί το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Το παιδί μας δεν θα αναρρώσει σωστά και η υπόλοιπη τάξη θα τεθεί σε κίνδυνο. Ενίοτε είμαστε και υποκριτικοί. Κατακρίνουμε την τάδε μάνα ότι "έστειλε το παιδί της ενώ είναι άρρωστο και θα μας κολλήσει" , για να κάνουμε εμείς τα ίδια την επόμενη εβδομάδα.
 |
| ΠΟΙΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΕΧΕΙ ΕΡΘΕΙ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣ ΚΑΛΑ ; |
Τις περισσότερες φορές δεν γνωρίζουμε καν τι έχει το παιδί μας. Αρκούμαστε στο να τηλεφωνήσουμε απλά στον παιδίατρο και αυτός λανθασμένα αρκείται από το τηλέφωνο να μας πει δυο πράγματα στο περίπου. Κάπως έτσι βλέπεις ολόκληρες τάξεις να κουβαλάνε στρεπτόκοκκο και άλλες να κάνουν επιδημίες από μυκόπλασμα και να έχουν όλα τα παιδιά βήχα. Πολύ απλά γιατί δεν γνωρίζαμε εξ'αρχής και δεν μπορέσαμε να προβλέψουμε και να προφυλάξουμε τα παιδιά μας.
Το αβίαστο συμπεράσμα : Οικογένεια-σχολείο-παιδίατρος μοιράζονται από κοινού την σημαντική ευθύνη της πρόληψης της υγείας των μικρών μαθητών. Πρέπει να βαδίζουν χέρι-χέρι επάνω σε μια κοινή κουλτούρα ότι κάθε παιδί του σχολείου είναι το ίδιο σημαντικό και όχι μόνο το δικό μας. Το σχολείο οφείλει να απολυμαίνει και να αερίζει τους χώρους του επιμελώς. Να οργανώνει ομιλίες ευαισθητοποίησης των γονέων. Τα τεράστια κενά στην ενημέρωση και η πλήρης έλλειψη της σχολικής ιατρικής (που είναι θεσμός σε όλες τις "κανονικές" χώρες του κόσμου) μπορούν μερικώς να καλυφθούν από την κάθε οικογένεια και τον κάθε παιδίατρο ξεχωριστά και λίγο-λίγο. Αυτά τα μικρά "λίγο" θα μας κάνουν τελικώς το μεγάλο "πολύ". Ένα σχολείο φιλικό απέναντι στην υγεία του παιδιού μας!
ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιο σας :